Column: Bijna zover

Column 31

Het is bijna zover: Mijn eerstgeborene verlaat de basisschool.

Acht jaren zijn voorbij, waarin zij van schattige kleuter met pijpenkrullen, gegroeid is tot een vlotte meid met blauw haar. Ze heeft leren lezen en schrijven, iets wat zij beide graag doet. (Genenwerk?)

Ze heeft dit schooljaar tevens, met een aantal klasgenoten, geschiedenis geschreven door middel van de vierde plaats van Nederland te veroveren met schoolvoetbal. Wat een prachtige prestatie!

Ja ja, nog twee en een halve dag. Deze staan in het teken van de musical, waarvan de voorstelling donderdagavond plaatsvind. En vrijdagavond is haar eindfeest in gala stijl. En wanneer ik haar dan zie in de jurk die zij daarvoor heeft uitgekozen, kan ik alleen maar zeggen dat kleine meisjes groot worden.

Er gebeurt veel in haar wereld momenteel. Niet alleen dat ze haar zusjes plaagt met een week eerder vakantie, maar er zal een àndere wereld voor haar open gaan. Een wereld vol stuiterende en onzekere pubers en hormonen.

Ook voor mij is dat een andere wereld. Niet onbekend, want jaren geleden stond ik waar zij nu staat.

En ik hoop dat ze eruit haalt wat erin zit.

Maar bovenal hoop ik dat ze ook op die school net zoveel plezier zal hebben als de afgelopen jaren op de basisschool.

Ik ben in ieder geval heel trots op haar, en ik heb er alle vertrouwen in dat haar nieuwe wereld tevens de plek is waar zij uitgroeit tot jongedame.

Nog even en dan kan ze van haar welverdiende zomervakantie genieten!