Column: Bijzondere dag

Donderdagochtend 30 juli 2015. Het dreigende geluid van een elektrische zaag en krakend hout, dat met een zachte klap zijn einde vindt op de straatstenen, doet meteen het besef doordringen dat de 13 berken aan de Fenacoliuslaan vandaag hun Waterloo gaan vinden.
Twee vogelnesten hebben hun levensfase nog met vier weken kunnen rekken, maar nu is er geen houden meer aan. Binnen twee uurtjes resteren er nog dertien ongelukkige boomstronken en lijkt het door de kale uitstekende voorgevels van de school en naastliggende huizen wel of er een striptease aan de gang is, met dat verschil dat er geen weg  terug is en alles voortaan schaamteloos kaal blijft.
Binnenshuis viert het daglicht uitbundig zijn overwinning en is de relatie met de overburen, zonder bescherming van de scheef hangende witte boomstam en het zomerse bladerdek, plots een stuk intiemer geworden.

Deze dag start in het Olympisch Stadion in Amsterdam ook het Nederlands Kampioenschap atletiek dat dit jaar is uitgesmeerd over 4 dagen ter voorbereiding op het Europees Kampioenschap dat hier volgend jaar zal plaatsvinden. Op de allereerste dag staan, naast veel voorrondes en meerkamponderdelen, de finales 3000 meter steeple chase voor mannen en vrouwen geprogrammeerd.

Veel lezers zal dit onderdeel onbekend in de oren klinken maar het betekent niet veel meer dan 3000 meter (ruim 7 rondjes op de atletiekbaan) zo hard mogelijk lopen. Elke ronde moet wel over 5 horden worden gesprongen waarbij er achter één een diepe waterbak gloort met schuin oplopende achterwand. Dat levert vaak spektakel op met struikelende kletsnatte deelnemers en trekt dientengevolge altijd veel bekijks.

Vroeger kende ik de steeple chase vooral vanwege de topprestaties van Siem Vroemen (later in opspraak gekomen vanwege doping), maar sinds dochter Kristel zich 3 jaar geleden is gaan toeleggen op dit spectaculaire looponderdeel en de ene na de andere medaille won op nationale jeugdkampioenschappen ben ik er uiteraard veel meer in thuis geraakt. Hoogtepunt vorig jaar was haar bronzen medaille op het NK senioren op 15-jarige leeftijd.
Dit seizoen verliep wisselend met als positieve uitschieter een wedstrijd in Oordegem (België) waar ze met 10.30,49 de negende tijd ooit neerzette voor een Nederlandse atlete. Helaas bleef ze met deze toptijd ook een halve seconde boven de Europese limiet over welke teleurstelling ze zich moeilijk heen kon zetten.
Donderdag kreeg ze de kans om dit recht te zetten toen ze bij de eerste finale van het NK aan de start stond van de 3000 meter steeple met de snelste seizoenstijd van het deelnemersveld. Daarmee startte ze voor het eerst als favoriete wat ongetwijfeld extra spanning met zich meebracht. In opdracht van haar coach startte ze de eerste ronde behoudend waardoor de eerste waterbakpassage nog met een vijftal loopsters tegelijk ging. Een van hen verstapte zich bij het neerkomen en bleef kermend van de pijn half in het water liggen zonder dat er een EHBO’er aanstalten leek te maken. Net op tijd werd ze weggedragen voordat Kristel weer bij de waterbak was en hier haar versnelling in zette. Vanaf dat moment liep ze langzaam uit en was alleen de strijd tussen zilver en brons nog spannend.
Tsja, wat roep je dan als trotse vader als je dochter weer passeert in die winnende positie?

‘Kom op Kristel, ziet er goed uit, nog maar 2 rondes, je gaat winnen!’.

Achteraf meldt ze je dan ontnuchterend dat ze zelf ook wel kon zien hoeveel rondes ze nog moest….

Om 10 voor 6 is de eerste Nederlandse kampioen atletiek 2015 bekend: Kristel van den Berg uit Maassluis…
Een bijzondere overwinning op een bijzondere dag in een bijzonder jaar.
Komende week waarschijnlijk niet zulk bijzonder campingnieuws uit Bretagne.