Een lans breken voor de gemeenteambtenaar, waarom zou ik dat doen? Lees heel mijn verhaal en u zult begrijpen hoe de gemeente en zijn ambtenaren in het kaartspel dat ‘regeren’ heet, steeds weer de Zwarte Piet krijgen toegespeeld.
Eind jaren tachtig werkte ik als externe adviseur bij het Ministerie van VROM. Het ministerie had een plan waarmee verantwoordelijkheden voor subsidieafhandeling van het Rijk via een tussenstap naar de Provincie doorgezet werden naar uiteindelijk de Gemeenten. Een lastige exercitie onder de noemer ‘dichterbij de burger en minder mensen op het ministerie’.
Op dat moment was Ien Dales minister van Binnenlandse Zaken. Een kordate tante die zonder opsmuk door het leven ging en wars van poeha. Ze was verantwoordelijk voor het kleiner maken van het ambtenarenapparaat. Zij heeft haar plannen niet zelf ten uitvoer kunnen brengen door haar ontijdig heengaan, maar de toon was gezet. Ik heb de schaalverkleining in de loop der jaren op een afstand en soms van dichtbij kunnen waarnemen.
Helaas moet ik constateren dat er op Lubberiaanse wijze creatief wordt gerekend.
Zoals Aad in zijn column Creatief of niet? al aangaf, zorgde Ruud Lubbers en zijn regering in de jaren tachtig voor nieuwe categorieën – zoals afgestudeerden, starters, herintreders, permanente WAO-ers, VUT-ers en meer – waardoor het beeld van de werkloosheid ineens heel gunstig was, of liever leek. We gaan maar even voorbij aan het UWV dat later als uitvoerend orgaan namens Sociale Zaken vanuit een ivoren toren alle werklozen op de kast jaagt zonder reële ondersteuning.
Het trucje van Lubbers werd gecombineerd met dat van Ien Dales. Hoe haar plannen concreet werden?
Een illustratief voorbeeld is het Ministerie van Economische Zaken dat in de jaren nul een kerndepartement kende van slechts 300 beleidmakende ambtenaren. Dat klinkt magistraal afgeslankt, totdat je gaat kijken naar het legertje aan uitvoerenden agentschappen dat in parallel uit de grond was gestampt: Octrooiraad, Economische Voorlichtingsdienst, AgentschapNL, Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit, Nederlandse Mededinging Autoriteit. OPTA, KEMA enzovoort.
Zo zijn er nog steeds duizenden surrogaat ambtenaren. Deze vallen formeel onder een veredeld uitzendbedrijf dat deze lieden in dienst heeft. Zij hebben een arbeidscontract dat vergelijkbaar is met die van ‘echte’ ambtenaren met uitzondering van de oude ambtenaren-zekerheden. Deze ‘ambtenaren’ zijn daarnaast ook nog eens speelbal van de overheid die verplicht om de vier jaar Europees moet aanbesteden, waardoor die ‘ambtenaren’ het risiko lopen een andere werkgever te krijgen met alle gedonder die daarvan komt (nee wij nemen geen vrije dagen saldi over van de vorige werkgever etc).
Wat heeft dat allemaal nu met Maassluis te maken? Alles.
We zien dat de regering onder het mom van liberaal beleid steeds verder gaat met alleen maar kaders stellen en ondertussen de gemeenten opzadelt met de uitvoering en strakke budgetregels. De gemeente(ambtenaar) moet dus kennis van heel veel hebben om uitvoering te kunnen geven aan het beleid. Binnenkort komt ook de WMO erbij, want ook de zorg wordt uitgekleed: langdurig zieken moeten nu door de gemeente worden bediend. Tegelijkertijd worden allerlei regelingen en budgetten bijgesteld… niet naar boven.
En daar staat u dan als werkloze, zorgvrager, subsidiezoeker etc. voor het gemeenteloket.
Zij moeten namens de landelijke pluchezitters ‘nee’ verkopen of u hele papierwinkels laten doorlopen. Ze zijn een uitvoerend verlengstuk van het kabinet met zeer beperkte eigen inbreng. Wat dat betreft zijn ze te vergelijken met lieden die aan de lopende band werken. Zij het dat die laatsten arbeidsvreugde beleven aan succesvolle productie. Eigenlijk zijn de gemeenteambtenaren vreugdeloze marionetten.
Bedenk dat de volgende keer en onderdruk de neiging om van leer te trekken tegen de persoon achter het loket.
Jelle Ravestein
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
4 Reacties
Ik schrijf als columnist naar eer en geweten en op basis van feiten die tot mij zijn gekomen uit objectieve observatie of aangetekend uit directe bronnen. In dit geval struikelt u over feiten. Als deze objectief kunnen worden weerlegd neem ik de moeite om te corrigeren. Wel zo juist.
Het is opmerkelijk dat de medewerkers die een BdG arbeidsovereenkomst hadden, tegen over mij altijd spraken over Bureau de Gelder. Kennelijk waren zij niet op de hoogte van de correcte naam van hun payrollcompany.
De verdeling van het personeel in ambtenaren (100%) en BdG payrollers is voor de laatste groep altijd reden geweest zichzelf als surrogaat te voelen. U kunt het bij hen desnoods navragen. Derhalve blijf ik bij de duiding ‘politiek correct’.
[http://nl.wikipedia.org/wiki/Politieke_correctheid]
Ik hoop dat voor u hiermee de incorrectheden zijn opgeheven.
Ik stel voor dat u nog even uw analyse van EZ over doet:
1. De door u genoemde organisaties die onder EZ zouden vallen zijn niet correct. Octrooiraad (neem aan dat u Octrooicentrum bedoelt) en Economische Voorlichtingsdienst waren onderdeel van Agentschap NL en de KEM valt niet onder EZ.
2. Waar haalt u het aantal van 300 beleidsambtenaren in de jaren nul vandaan.
3. De mensen bij de uitvoeringsorganisaties die boekhoudkundig onder de verantwoordelijkheid van EZ vallen zijn geen surrogaat, maar gewone ambtenaren.
Heer vd Deen, Ik geeft toe dat ik een aantal onvolkomenheden in mijn column heb. Ik heb om u ten dienste te zijn met terugwerkende kracht een aantal bronnen geraadpleegd om onderdelen van mijn – uit het hoofd geschreven – stuk te ontzenuwen of te ruggesteunen. Aan u en de lezers laat ik de conclusie. Daar u niet de strekking van mijn column in twijfel trekt, mag ik veronderstellen dat u deze wel herkent.
Wat betreft de door u genoemde onvolkomendheden:
1 ) Octrooiraad is een verschrijving, u heeft gelijk ik bedoel het Octrooicentrum
2 ) In het woud aan agentschappen heb ik de KEMA ten onrechte meegenomen in de opsomming. Het is dan ook een steeds wijzingend landschap: voordat OC en EVD gingen deel uitmaken van AGNL was er SenterNovem, Voordat die er was, waren er Senter en Novem. Het was een continu veranderend landschap in de jaren nul.
3) In 2000 was de omvang van het kerndepartement nog 770, daarna is het afgenomen. Die 300 is het getal waarmee men steeds kwam aanzetten in het jaar 2009.
NB
Een grote flexforce van AGNL (600 fte) was in dienst van BDG (Bureau de Gelder) dat in 2010 failliet is verklaard, waarna CapitalIP hen overnam met veel perikelen die dit voorjaar pas worden afgerond.
http://www.rechtspraak.nl/Organisatie/Rechtbanken/Den-Haag/Nieuws/Documents/20130626%20Vonnis%20BDG%20vs%20de%20Staat.pdf
Wellicht interessant voor de feitelijk beleving van de “surrogaat ambtenaar” is dit document op de site van FNV bondgenoten over “Inhuur Flexibele Arbeidskrachten Rijk” wat de titel draagt “Eerst waren we werknemers, nu zijn we een flexibele schil, Een zwartboek van ambtenaren met een payrollcontract.”
http://www.fnvbondgenoten.nl/site/branches/zakelijke_diensten/uitzendkrachten/nieuws/Eerst_waren_we_werknemers.pdf
Neemt niet weg dat uw uitspraak “het zijn boekhoudkundig ambtenaren” politiek correct is.
Grappig dat u een correctie uitvoert om mij ten dienste te zijn. Volgens mij gaat het er om dat u uw lezers correct informeert, toch? Uitvoeringsambtenaren zijn in tegenstelling tot wat u in uw column suggereert geen surrogaat ambtenaren, maar gewone ambtenaren. Zoals u ongetwijfeld weet suggereert ‘politiek correct’ iets anders dan ‘correct’.
De flexforce bij AgNL was in dienst bij BdG (niet Bureau de Gelder, maar Bureau de Gruyter). Dat de FNV bondgenoten het zo ziet is logisch (is hun rol), FNV AbvaKabo ziet het anders (is hun rol).