Column: Broodje bal

De keuze is voor de meeste heren makkelijk gemaakt en ze lijken de weg haarfijn te weten. De deksel wordt van een grote pot gehaald en daaruit komen de ballen gehakt tevoorschijn. De ballen worden zorgvuldig in een bakje gelegd in een laagje jus en met daarbovenop een grote klodder mayonaise. Verderop staat een groepje, truckers, zich tegoed te doen aan hun dampende gehaktbal.

Ik ben op weg naar Bathmen voor een feestelijke bijeenkomst en gelukkig heb ik een lift gekregen. Sinds ik geen auto meer heb, kom ik niet meer bij benzinestations. En tanken langs de snelweg deed ik toch al zo min mogelijk. Er gaat een wereld voor mij open en mijn reisgenoot licht me in over de eetgewoonten van de medeweggebruikers.

Wij zijn vroeg weggegaan om op tijd op onze bestemming aan te komen. Het is redelijk rustig op de weg dus we besluiten om een broodje te gaan eten bij een benzinestation. Onderweg heb ik me weer verwonderd over enkele vervaarlijk slingerende grote jongens. De chauffeurs zijn blijkbaar met andere dingen bezig en maken ruim gebruik van de snelweg. Het is een wonder dat er niet meer ongelukken gebeuren.

Bij het benzinestation is een aparte toonbank waar we de broodjes bestellen. Heerlijk vers en nog een beetje warm met keuze uit verschillende soorten beleg. De uiterst vriendelijke dame smeert en belegt de broodjes overduidelijk met veel liefde voor haar vak. Ze maakt elk broodje alsof het een sterrengerecht is. Geweldig om te zien en de broodjes smaken heerlijk.

En terwijl ik in een kakelverse knapperige Italiaanse bol bijt, staat tegenover mij een man het vet van zijn kin te vegen met een servetje. Achter hem, naast de vers belegde broodjes, is een vitrine met opgewarmde vette happen. Mijn reisgenoot en ik verbazen ons erover dat de mannen, truckers, hiervoor kiezen. Blindelings weten ze de pot met ballen te vinden. Dagelijkse kost, vermoed ik.

Wij gaan weer verder en ik kijk nog even naar de tafel met chauffeurs. Er is een oudere dame bijgekomen en er wordt gegeten en wat gepraat. Een andere man legt zijn tweede opgewarmde kroket op het zachte witte broodje. Vers uit een plastic zakje. In de auto hebben we het er nog even over. En ’s avonds terug denk ik…. “Morgen toch maar eens weer gehaktballen maken.”