Column: B&W leert traag

Sinds mijn allereerste column heb ik diverse maal erop gewezen dat het stadhuis geen ivoren toren is, van waaruit dictoriaal geregeerd kan worden. Ik heb de indruk dat de ambtelijke molens op terrein van communicatie nog steeds te laat op gang komen.

Kloof
In mijn column Mind the gap (juli 2013) geef ik aan dat B&W zich bewust moet zijn van de kloof die er is en altijd zal blijven tussen wat erop het stadhuis wordt bekokstoofd en wat de burger van Maassluis (en daaronder valt ook de gemeenteraad!) daarvan vervolgens van zal vinden.

John Dolstra (Christen Unie), Leo Eiskoot (D66) en Gert-Jan Enzerink (Maassluis Belang) zeiden sindsdien tijdens gemeenteraadsvergaderingen meerdere (…) malen met nadruk dat raadsleden vroegtijdig geïnformeerd willen worden over plannenmakerij opdat de koers vroegtijdig kan worden bijgesteld in plaats van na alle verkeerde inspanningen moeten vaststellen dat B&W zijn huiswerk mag overdoen.

Communicatie
In de column Drol met een gouden strikje (aug 2014) wees ik erop dat timing en de zorgvuldigheid van de communicatie voortdurend aandacht vereisen. Je moet je boodschap altijd goed verpakken.

Neem burger serieus
Ook de column over Inspraak (nov 2014) van Ron van den Berg geeft een goed voorbeeld van hoe het niet moet. Burgers inspraak bieden en dan vervolgens je eigen zin doorzetten.

Eerst op orde dan pas invoeren
In mijn column Mind the gap, revisited (jan 2015) meld ik dat bovengenoemde principes bij de van hoger hand opgelegde invoering van de uitvoering van de Jeugdwet en WMO toch weer onvoldoende zijn toegepast. Zorg dat er meer vanuit de positie van de klant (de burger) wordt gekeken. Zorg voor heldere, toegankelijke, tijdige, correcte en complete informatie. Op de website, in persberichten en op persconferenties.

Niet puur van binnenuit redeneren
In mijn column Nietszeggend (maart 2015) geef ik aan dat B&W te vaak ‘inside-out’ denkt in plaats van ‘outside-in”. B&W verplaats je in de burger. Probeer niet eerst krampachtig alles tot in de puntjes intern op orde te brengen, alvorens je in gesprek gaat met de burgerij, alvorens je akkoord op beleid vraagt.

Hondenbeleid, een Van der Steurtje?
Er is sindsdien veel water door de Nieuwe Waterweg gestroomd: lanen gerenoveerd, windmolens bestreden, bouwplannen getorpedeerd en subsidies uitgedeeld.

Nu staan we voor het zoveelste voorval: ‘Het Nieuwe Hondenbeleid’.

Afgelopen dinsdag is het voorstel in de raadscommissie besproken.

De strak geleide commissievergaderingen kennen twee ronden. Het feit dat er deze keer geen tijd was voor een tweede ronde is veelzeggend.

Niet alleen de kritiek van de vijf insprekers uit de burgerij, maar ook het stevige commentaar uit de fracties op het voorstel, zorgen ervoor dat wethouder Evers als een hond met de staart tussen de benen terug kan naar de tekenkamer. En hij was er nou net zolang mee bezig geweest.

Ik hoop dat er geen ‘Van der Steurtje’ (excuus) binnenskamers aan de gemeenteraad wordt uitgesproken, want dat is inmiddels hetzelfde als een zelfgeschreven brevet van onvermogen. Ik geef de wethouder het voordeel van de twijfel.

Deze keer.