Column: Cocoonen, kalkoenen & vuurwerkkanonnen

Net als ik lopen velen op hun achterste benen. Er is weer een jaar hard gewerkt, mooie doelen zijn nagestreefd, waarvan een enkele slechts werd behaald. We verlangen naar de kerstdagen. Ik hoor het heel veel om mij heen. Vooruitkijken naar iets wat leuk is. Ik doe dat zelf ook wel maar besef daarbij dat het feitelijk is gebaseerd op een verlangen dat feitelijk niets te maken heeft met de oorspronkelijk betekenis van Kerst.

Kerst is een feest dat voorkomt uit het christelijk gedachtegoed waarbij men ooit eeuwen geleden heeft bepaald dat eind december de geboorte van Jezus plaatsvond. Die datering is een stuk geschiedvervalsing van het zuivere water, maar goed zo zijn er nog vele.

Maar wat doe het oorspronkelijke kerstfeest nog met ons en hoe christelijk is Nederland feitelijk?

Joods-christelijke grondslag
We leven in een maatschappij die elk jaar krampachtiger probeert zijn Joods-christelijke grondslag te verdedigen tegen de opkomst van de Islam. Ik moet altijd lachen om de vele onheilsprofeten die de Islam als een bedreiging zien. Als je geen enkele andere, betere, sterkere boodschap hebt dan die van de Islam, ja dán heb je mogelijk op termijn een probleem.

Statistieken
Ons land heeft in 50 jaar tijd in ieder geval zijn christelijke grondslag weggegooid. Kijk maar naar cijfers van de ontkerkelijking.

Het CBS vergeleek de periodes 1889 (3%), 1931 (16%), 1971 (22%) en 2008 (42%).

In de afgelopen vijf jaar ging volgens het CBS

• “zonder gezindte” van 42 naar 50%
• “met” van 58 naar 50%
• Islam van 4,5 naar 5% (10% groei)
• Katholieken van 27.7 naar 24,5 % (10% krimp)

2015: 24,5 % Katholieken plus 17,9% christenen en joden = 42,4% (in 2010 was dat nog 47,7 %.).

De tent loopt leeg. Bij de katholieke kerk in Maassluis zelfs letterlijk.

In dit tempo hebben we in Nederland over 10 jaar nog maar 27% christenen. Waarschijnlijk neemt dat aantal nog sneller af want de mens is een kuddedier en zal niet tot een minderheid willen behoren.

Er wordt in rap tempo afscheid genomen van de voornoemde grondslag.

Raken we ons fundamentele waarden kwijt?
Dat betekent niet dat we algemeen menselijke waarden daardoor niet meer kunnen verdedigen. Het christendom heeft daar geen exclusiviteit. Ik denk dat we over pakweg vijftien jaar in onze grondwet alleen nog naar de universele rechten van de mens zullen verwijzen. En dat is helemaal niet slecht, want hoeveel verschillen die naar de geest nu helemaal van de christelijke tien geboden? Heel weinig.

Universele waarden
Negentien jaar geleden schreef men in Trouw reeds: de eersten van de tien geboden zijn de belangrijkste; zij vertegenwoordigen de hoogste niet materiële waarde die een mens kent, de liefde.

De liefde is niet een exclusief christelijke waarde, maar een fundamentele menselijke waarde. De andere geboden betreffen: beschermen van elkaar;  zorg om elkaar; veilig bij elkaar; trouw aan elkaar;respect voor elkaar; eerlijk tegenover elkaar: vrede met elkaar. Die waarden zijn universeel.

Om zaken grijpbaar te maken maakt de armzalig mens alle dingen ‘meetbaar’. In dit geval door normen te stellen. [Jelle]

Het zijn de normen die door godsdienst en cultuur worden gesteld, die een andere interpretatie en uitwerking geven aan die waarden. Het zou goed zijn als de Universele Rechten van de Mens ook op deze universele en collectieve waarden rusten.

Tot slot
Voor de meesten is de kerstweek tegenwoordig dus: een paar dagen vrij, rust en gezelligheid. Ofwel Cocoonen, kalkoenen en vuurwerkkanonnen. Overdenk de komende week eens de symboliek en betekenis van kerst voor jou persoonlijk.

Voor mij is het oneindig belangrijker dat de mens het hele jaar rond erin slaagt, die tien voornoemde waarden eindelijk eens overeind te houden. En dat kan vanuit elke cultuur, religie of levensvisie, want wij zijn allen mens.