Column: Columns zijn stom

Schrijven is een van de leukste dingen die ik kan bedenken. In mijn tas zitten standaard pen en papier, nog lekker ouderwets, voor als ik opeens een inval krijg die ik op moet schrijven. De hele dag schieten er ideeën of zinnen door mijn hoofd waarvan ik denk ‘hé, leuk voor een column/artikel/…’. Normaal gesproken dan, hè?

De afgelopen dagen was mijn hoofd eng leeg. Dat is raar, hoor, als je dat niet gewend bent. Vooral als de deadline in je nek begint te hijgen. “Ik móét nu die column gaan schrijven,” deel ik mijn kinderen mee en ga braaf achter de laptop zitten.Waar normaal gesproken altijd, eureka, wel een inval komt. Maar vandaag… Blanco. Nada. Niks.

Is de inspiratiebron uitgeput? Het zweet breekt me uit.

Gelukkig is er hulp op komst; m’n jongste heeft wel een paar ideetjes.

“Je zou kunnen schrijven over een meisje dat in een bos woont en met dieren kan praten,” oppert ze.

Dat zóú kunnen. Maar is misschien niet een echte column. Hoe leg je dat een net negenjarige uit?

“Of dat ik een armband heb met stenen waardoor ik ineens kan toveren?”

Hmm, andere keer misschien.

“Weet je mam, dat verhaaltje van mij, van wel twee kantjes? Over een hond die een knakworstje krijgt dat tot leven komt? Dát is leuk,” vervolgt ze.

We zijn inmiddels drie uur verder. Ik heb welgeteld dertig tekens getikt, de keuken glad getrokken, twee wassen gedraaid, één kind geholpen met z’n topo, een ander voorgelezen, met een derde online nieuwe schoenen uitgezocht en bij de vierde een stuk uit stekende beugel uit haar mond geknipt. Met een nijptang uit de schuur bij gebrek aan wat fijner materiaal. Waar was ik ook alweer mee bezig? O ja, die column…

“Ik denk niet dat ik een column kan schrijven over een levende knakworst, lieverd,” zucht ik. “Maar wil jíj misschien een stukje schrijven?” De blik in haar ogen…

“Mám,”zegt ze nadrukkelijk.“Ik schrijf verhálen. Geen columns. Columns zijn stom.”

Ik moet zeggen: vandaag ben ik het met haar eens. Maar volgende week al lang niet meer. Dan weer een echte column. Beloofd.