Zoekende naar een nieuw onderwerp voor mijn wekelijkse column bedacht ik me, ongetwijfeld gevoed door de sentimentele kerstsfeer, dat het wel eens onderhoudend kon zijn om mijn schrijfsels van 30 jaar geleden er bij te halen.
In de beginjaren van mijn studie Scheikundige Technologie hield ik er een soort van dagboek op na waarin studie, sport, relaties en geloof de revue passeerden. Of het toeval is of niet laat ik even in het midden maar juist het ‘dagverslag’ van 16 tot en met 19 december 1985 blijkt sterk religieus getint te zijn, wat me nu het schaamrood op de kaken bezorgt.
Ik meen me te herinneren dat een van de grote Nederlandse schrijvers bij het bladeren door zijn jeugdoeuvre door dezelfde kwelling werd overvallen en het tot bagger bombardeerde welke nooit door iemand ingezien mocht worden.
Toch is dat wel heel vruchtbare bagger geweest, waaruit producten ontsproten zijn die door miljoenen lezers gewaardeerd worden.
Ook ik zal hier dus zeker geen letterlijke weergave gaan geven van de twee A4-tjes die ik net tot me genomen heb, maar wil toch wel een tipje van de ‘schaamtesluier’ oplichten.
Dan wordt er echter plots een pad ingeslagen waar ik nu qua gevoel diametraal tegenover sta. Tenenkrommende evangelieteksten dus waarin blijheid, verlossing en de zin van het leven gepredikt worden. Ik voel me door mijn jongere ik zelfs direct aangesproken als hij de vraag opwerpt hoe niet-gelovigen kunnen leven met de wetenschap dat na 100 jaar leven alles over zou zijn.
‘Zinloosheid van de eerste orde’.
Dertig jaar levenservaring rijker kan diezelfde persoon zich bijna volledig vinden in de standpunten van de waarschijnlijk bekendste atheïst Richard Dawkins en heeft hij geen moeite met die zogenaamde zinloosheid. Daar is het leven immers veel te mooi voor.
‘Je voelt je zweven door de lucht, oppergelukkig, met een sterk gevoel van vrijheid’.
Binnen twee A4-tjes beland ik in ieder geval al van de ene in de andere emotie. Behoorlijk confronterend dus. De oudste dochters hebben inmiddels al interesse getoond in hun 20-jarige vader en zijn dikke dagboek.
Ze zullen nog even geduld moeten hebben.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
4 Reacties
Het zal voor veel mensen een herkenbare column zijn. Ik kan zelf ook niks met ronkende religieuze verhalen. Dat klinkt misschien gek voor een dominee, maar we zijn allemaal van deze tijd. 30 jaar geleden was het anders dan nu. Anderzijds overtuigt de leegte van Dawkins mij ook niet erg. Noch de oppervlakkige vrolijke dingen van het leven, waar veel mensen hun existentiële leegte onmiddellijk mee proberen op te vullen. Dat is tevergeefs, denk ik. Je kunt makkelijk roepen dat het leven mooi is als je in een opwaartse beweging zit. Maar als je plotseling in een vrije val verkeert, heb je houvast nodig. Die vind ik evenmin bij Dawkins als bij de religieuze verhalen van 30 jaar geleden. Ik vraag me af hoe dat voor jouw kinderen is, in deze nieuwe tijd.
Leuk dat je reageert Martijn ook al ben ik het uiteraard niet me je eens :-). De ‘leegte van Dawkins’ vind ik een paradox omdat ik zijn standpunten juist een verrijking van het mensbeeld vind. Durf de wetenschappelijke vondsten/bewijzen te aanvaarden zonder je beperkt te voelen door schimmige religieuze denkbeelden die ooit in een ver verleden in een groot boek bijeen zijn gebundeld.
Geef je geest de volledige vrijheid!
Wat betreft je tweede punt: wanneer je als mens in een vrije val zit in je leven ervaar je vooral steun van je medemens en niet van een onzichtbare macht boven je. De kracht van de religie is dan ook vooral gelegen in het feit dat je tot een groep behoort die elkaar kan ondersteunen (of zou móeten ondersteunen gezien de vele scheuringen in de vele kerkstromingen…).
Mijn kinderen moeten dus vooral vertrouwen hebben en troost kunnen vinden in de medemens. Als ouder heb je wat dat betreft een heel belangrijke en dankbare taak!
Dag Ron, je column met belangstelling gelezen! Het rijtje “ict beheerder, vader van drie dochters” kan nu dus worden aangevuld met ” overtuigend atheist”. Het is, behalve “tenenkrommend” toch ook wel komisch om je schrijfsels van 30 jaar terug weer te lezen? Dat was “toen”!
Een Atheist Heeft Geen Onzichtbare Middelen Van Bestaan!