Column: Contact

De telefoon gaat:

“Hallo?”
“Spreek ik met Mevrouw Elens?”
“Wie bent u en wat wilt u?”
“U spreekt met Daan Doorsnee van Onnozel B.V., mevrouw Elens. Ik bel u omdat ik u, in het nieuwe jaar eenmalig, een geweldige aanbieding mag doen.”
“Waarom eenmalig?”
“Eh, dat wil ik u nu juist gaan vertellen.”

“Als het zo geweldig is, hoe komt het dan, dat ik júllie niet heb gevonden in plaats van andersom. Waarom beste Daan, moet jij leuren langs de deuren? Zou jij dan eigenlijk niet nu, vóór het winkelpand een ongeduldige menigte in bedwang moeten houden en met een megafoon moeten vragen of ze zich willen opstellen in rijen van 10, want op is op?”

“Eh.”
“Je zit in een callcenter nietwaar? Met hoeveel man?”
“Ik denk 150.”
“Daan, kijk eens naar buiten. De zon schijnt. Met alle leuke dingen die je vandaag kunt doen, zit jij binnen met nog 150 stumpers als honden in een asiel, in veel te kleine hokjes naast elkaar. Wat studeer je Daan?”
“Economie. Ik moet nog 2 jaar.”

“Daan.”
“Ja mevrouw Elens.”
“Mag ik je een advies geven.”
“Eh.”
“Je bent geen verkoper. Verkopen heeft niet zozeer met praten te maken maar met luisteren. Je hebt geen empathie, dus je hebt daarom niet gehoord dat ik, vanaf de eerste seconde van dit gesprek, geen belangstelling heb voor wat je wilt verkopen.”
“Eh.”
“Je leest voorgekauwde zinnen op van een gestencild stuk papier. Er zit geen energie in je stem, en ik hoor daarom dat je net zo goed dooie vliegen zou kunnen aanprijzen. Een goede verkoper verkoopt een zucht aan een pessimist en een koelkast aan een Eskimo zonder daarvoor moeite hoeven te doen. Maar je hebt er ook eigenlijk helemaal geen zin in, dus dit gaat hem niet worden, geloof me.”
“Eh.”

“Daan.”
“Ja mevrouw Elens.”
“Wat is je droom? Ik bedoel wat zou je het liefste doen?”
“Eh, u bedoelt nú?”
“Ja nú Daan, as we speak.”
“Ik zou naar Canada willen emigreren. Ik heb daar een oom en tante wonen.”
“En dan zit je hier?”
“Tja, eh.”
“Wat let je Daan, om niet deze week al te vertrekken? Lekker je biezen te pakken. Calgary moet prachtig zijn. Het staat op mijn bucket list. Prachtige natuur. Een land met veel mogelijkheden. Studeren kun je dáár ook.”
“Eh.”
“Daan.”
“Ja mevrouw Elens.”
“Doe je ogen eens dicht.”
“Eh.”
“Kom op, niemand ziet je in die schoenendoos. Heb je ze dicht? Wat zie je?”
“Bergen.”
“Goed zo! Dat is de spirit. Je bent weer terug bij de levenden. Gefeliciteerd.”
“Eh.”

“Daan, hoe gaat je dag er verder uitzien, denk je?”
“Eh, ik ga mijn oom bellen en vragen wat er allemaal voor papieren nodig zijn om naar Canada te gaan. Kost me geen cent. Ik zit tenslotte in een call center.”
“Kijk, nou ga je de goede kant op Daan. Je bent een econoom in hart en nieren.“
“Met een beetje geluk zit ik er binnenkort, mevrouw Elens.”
“Absoluut Daan en ik wens je alle geluk van de wereld en vast een goede reis.”
“Mevrouw Elens?”
“Ja Daan.”
“Wat en leuk gesprek. U zou hier eigenlijk leiding moeten geven.”
“Dan zit daar binnen een week geen hond meer Daan, dat snap je wel.”
“Het beste met u mevrouw Elens.”
“Met jou ook lieve jongen!”