Column: Dansen op de vulkaan

Wie onze stad op de keper beschouwt, ziet dat we ons de 21e eeuw in hebben geworsteld met een financiële positie die niet rooskleurig was. Daar is hard aangewerkt. Ook in de economische neergang vanaf 2008 is er flink gesleuteld. Daar mogen we ons petje voor afnemen.

Er is bijna tien jaar gevochten om op Het Balkon te kunnen bouwen. Dat is gelukt met hulp van hogerhand. Het gebied ten noorden van de Weverskade is na heel veel gesteggel bij de provincie uiteindelijk vrijgekomen voor woningbouw. Renovatieplannen zijn maar deels uitgevoerd omdat externe partijen failliet gingen, dan wel de hand op de knip hielden. Instanties van buitenaf helpen sinds kort om het plan weer vlot te trekken. De ontwikkeling van bouwlocatie De Dijk start dankzij investeerders van buitenaf. Lokale economie voor het MKB op gang houden, het lukt maar matig.

Anderzijds, kijken we naar de landelijke politiek dan zien we dat de werkdruk  (WMO en meer) naar gemeenteniveau wordt geschoven onder het mom van ‘dichter bij de klant’. We laten ons van buitenaf windmolens opdringen. We laten ons in de luren leggen met eNoses en ‘algemene normen’ om bedrijven als Abengoa en Shtandart Oil ogenschijnlijk in te tomen. Zou Maassluis zelf hebben beslist dat die metro goed is voor de stad?

De druk op de vulkaan die Zelfstandig Maassluis heet, kan niet oneindig oplopen. Dat moet een keer tot een uitbarsting komen. ‘Je hebt het door als je het ziet’, aldus Cruijff.

Er tekent zich een patroon af: we zijn afhankelijk van de buitenwacht en kunnen het niet zelfstandig klaren. Als het gaat om zelfstandigheid, zeggenschap en daadkracht – zeg maar de eigen broek kunnen ophouden, de eigen positie adequaat verdedigen – dan zijn B&W een soort Don Quichote met de gemeenteraad als Sancho Panza.

Je zou toch enig protest verwachten, zo niet in Maassluis. De tijd van Het Psalmenoproer ligt ver achter ons. In 2014 geldt wel weer het adagium van de Romeinen: ‘Geef het volk brood en spelen, dan morren ze niet’. Dat is vast niet de verborgen agenda van ‘Maassluis 400 jaar’ , maar het voelt toch een beetje zo.

Met dit in het achterhoofd, moest ik gisteren aan ons eigen Maassluis denken toen ik het lied van De Dijk ‘Dansen op de vulkaan’ op de radio hoorde:

Je moet je het schompes werken en je doet het maar waarvoor?
het kan elk moment gebeurd zijn maar ze gaan nog even door
nog dichter bij de afgrond nog dichter op het vuur
en het wordt alleen maar erger met het uur

Als a.s. vrijdag aan de havenkom het feest losbarst, denk dan één moment ‘Wat doe ik hier eigenlijk?’  Het antwoord is ‘Dansen op de vulkaan’.

Ik wens iedereen desondanks een mooi feestweekend!

Jelle Ravestein