Terwijl ik achteloos door mijn timeline op Twitter blader, kruipt het kippenvel omhoog van mijn tenen naar mijn kruin. Ik krijg het koud en ik word stil. Heel stil. Mensen, die ik toch beschaafder inschat, maken elkaar uit voor mongool of kankerhoer en wensen elkaar de kogel toe. En dat omdat men een verschillende mening heeft. Ergens zie ik dat iemand Tanja Jess een verkrachting toewenst. En dan breek ik.

Mijn dochter is op weg naar de moeder van een overleden vriendin. Het meisje is in april plotseling gestorven en werd begraven op haar 19e verjaardag. Ik was erbij en het is iets om heel stil van te worden. De dood wens je niemand toe…

Van de week kreeg ik een flashback van mijn ongeluk een jaar geleden. De dood in ogen kijken en niet voor de eerste keer in mijn leven. Ik heb enorm veel geluk gehad dat ik het na kan vertellen en zo ook de bestuurder van de andere auto.  Een ongeluk wens je niemand toe…

De afgelopen jaren heb ik heel wat geliefden verloren door ziektes, door kanker. Een nare slopende ziekte. Jong of oud, deze ziekte maakt geen onderscheid. Een geestelijk ziekte is minstens net zo erg. Iemand langzaam verliezen aan Alzheimer of een depressie. Een ziekte wens je niemand toe….

Wat is er toch aan de hand. Ik kijk af en toe bij nieuwsberichten naar de reacties van lezers. Ik vorm mijn mening nooit gelijk, maar ik wil de verschillende kanten van een probleem of nieuwsbericht lezen. Me verdiepen. Ik neem niet klakkeloos voor waar aan wat ik in de media lees. Voor de duidelijkheid, ik ben geen heilige.

Hoe het komt weet ik niet, maar veel mensen hebben blijkbaar geen rem. Ze reageren direct en ongenuanceerd. Het maakt niet eens zoveel uit over welk onderwerp het gaat. Of het de pietendiscussie is, Gordon, de ramp met de MH17 of Ebola. Grof, beledigend en kwetsend. Het gros van de reacties op het artikel of probleem is al om bang van te worden. De reacties op elkaar zijn zo mogelijk nog schokkender.

Waarom niet even rustig nadenken voordat je wat zegt of schrijft. Is het echt nodig om anderen dood, ziek of iets anders toe te wensen? Wat zegt het over jou als je zoiets schrijft? Oordelen, beoordelen, veroordelen.

Iemand een verkrachting toewensen? Helaas kan ik uit eigen ervaring spreken en neem van mij aan, een verkrachting wens je niemand toe. Zelfs de daders niet. Ik zet mijn telefoon en laptop even uit en vraag me met the Black Eyed Peas af: “Where is the love?”

Corinne Hamoen

Corinne Hamoen

Tekstschrijver | www.corinnehamoen.nl | www.roosenkris.nl |

voorheen:
Zondagcolumnist | wekelijks 2014 tm 08-2015] en [09-2015 tm 12-2015 1x per 2 weken ] | redacteur bij maassluis.nu

13 Reacties

  1. Louwrens
    16 november 2014 at 17:40

    Kritiek geven mag. Het vuur aan de schenen bij iemand leggen, prima! Maar iemand de dood in wensen of andere haatdragende opmerkingen is uit den boze. Zodra ik zo iemand tegen kom in mijn TL is het einde volgen. En nooit er op in gaan.

  2. Louwrens
    16 november 2014 at 17:37

    En natuurlijk ben ik het met je verhaal eens! Dat lijkt me nogalwiedes.;)

  3. Ronald
    16 november 2014 at 16:07

    Je bent vroeg met je kerstgedachte, maar daarom niet minder waar. Een goede reminder voor ons allen, zint eer gij begint 🙂

    • 16 november 2014 at 16:59

      Kerstgedachte het hele jaar rond? Dat lijkt me een mooi streven.

    • Ronald
      16 november 2014 at 17:26

      Niet alleen de gedachte dan 😉

  4. Louwrens
    16 november 2014 at 15:05

    Dan vraag ik mij toch af, wat voor soort mensen volg jij??? In mijn TL staan mensen die ik leuk vind om te volgen. Ik heb daar zelf voor gekozen. En daar zitten zeker niet dat soort figuren tussen die jij beschrijf. Wieberen met die lui.

    • 16 november 2014 at 15:32

      Die mensen volg ik niet meer en dat doet er verder niet toe. Het gaat er mij om dat er erg veel mensen zijn die zo gemakkelijk reageren en een oordeel klaar hebben. Het gaat hier niet over mijn TL. Het gaat om de algemene tendens om maar alles te kunnen roepen.

  5. 16 november 2014 at 14:09

    Zo raak dit! Soms vraag ik me af of mensen die zulk soort verwensingen roepen zelf ooit weleens iets schokkends hebben meegemaakt. Blijkbaar niet, anders haal je het wel uit je hoofd om dit soort afschuwelijkheden te roepen…

    • 16 november 2014 at 15:31

      En misschien ook wel Irma. Dat is juist het trieste denk ik.

  6. 16 november 2014 at 10:59

    Carel Onze Nieuwste Parel.

  7. 16 november 2014 at 10:38

    ”A” SOCIAL(E) MEDIA,
    ‘B’ liever niet op NOKIA.

  8. 16 november 2014 at 10:16

    zoals, ik gisteren schreef, we zijn hard toe aan een ministerie van Yoga in de hoop dat de beheersing van lichaam en geest weer gemeengoed wordt

    • 16 november 2014 at 10:42

      Beheersing van lichaam en geest. Ik ben voor Carel