Ze kan zich amper bewegen en ze is moe, zo vreselijk moe. Alles aan haar doet pijn. Haar gewrichten, spieren, hoofd, keel, buik. Haar bed uit komen en de trap af gaan kost haar alle kracht die ze nog in zich heeft. Lopen gaat traag en moeizaam, van de bank naar het toilet is een hele toer. Ze krimpt in elkaar bij het minste of geringste geluid of straaltje licht, heeft last van hartkloppingen, duizeligheid, kan bijna niets verdragen. Eten lukt niet. Ze doet haar best, ze wil zo graag, maar ze heeft geen kracht en geen energie. Lege ogen kijken me aan vanuit een spierwit gezicht. Geen spoortje levenslust te bekennen.
βZeβ is mijn dochter van net zestien. Mijn prachtige, lieve kind heeft de Ziekte van Lyme. Een onverwachte, maar ware killer. In een paar weken tijd verandert mijn energieke, bruisende meid in een afgetakeld hoopje ellende dat alleen nog maar op de bank kan liggen en eigenlijk is dat haar al te veel. Elke dag wordt het erger en het eindpunt lijkt nog lang niet in zicht. Naar school gaan? Kan niet. Met vriendinnen afspreken, chillen, appen? Kan niet. Een normaal gesprek voeren of iets leuks doen, heel eventjes maar? Kan niet. Het gebeurt voor mijn ogen en het enige wat ik kan doen, is weerloos toekijken. Zij huilt niet, mijn hart doet dat wel.
We hebben βgelukβ. Drie maanden na de besmetting wordt duidelijk dat het om de Ziekte van Lyme gaat. Dat is relatief snel, maar het Lyme-monster heeft zich dan al riant in het lichaam kunnen nestelen. Mijn dochter gaat, met behulp van de reguliere geneeskunde als leidraad en alternatieve ter ondersteuning, de strijd aan. Een streng gluten-, lactose- en suikervrij dieet en een schema vol pillen, poeders en drankjes zouden verlichting en hopelijk herstel moeten betekenen.
Elke dag is een gevecht. Klachten blijven, worden erger of komen terug. Het is pittig, niet alleen voor mijn dochter.
‘Vallen en opstaan, knokken en doorgaan. Wat een klein beestje al niet kan doen. #Lymeβ.
Het voelt als een soort mijlpaal wanneer mijn dochter een aantal maanden later dit tekstje met een foto van zichzelf op Instagram plaatst: het gaat de goede kant op. Héél langzaam worden de klachten minder, komt de energie een beetje terug, zie ik af en toe mijn dochter weer, zoals ze eigenlijk is. Ze is er nog lang niet, ze weet het. Na een aantal goede dagen, volgt er steevast een flinke terugval. En of het echt en helemaal weggaat, kan niemand ons vertellen. Maar ik durf weer te hopen op lachende meiden over de vloer, echte gesprekken, een leven voor mijn meisje.
Het is Lyme Awareness Month.
Omdat iedereen moet weten hoe afschuwelijk deze ziekte is en hoe belangrijk het is om er snel bij te zijn. Dat niet alleen teken de ziekte kunnen overbrengen, maar ook besmette muggen, steekvliegen en andere beestjes (en ja, dat is zeldzaam, maar het is mijn dochter ook gelukt om de ziekte op die manier op te lopen). Dat er na besmetting een rode ring of plek op de huid kΓ‘n ontstaan, maar het hoeft niet. Dat soort dingen. Wordt Lyme niet op tijd (h)erkend, dan kan dat bijzonder akelige, blijvende gevolgen hebben omdat de bacterie zich overal in je lichaam kan schuilhouden en zodoende allerlei klachten kan veroorzaken. Dus hou jezelf en iedereen om je heen in de gaten, want echt: leven zonder Lyme is een stuk leuker dan met.
29 Reacties
Jemig, wat ontzettend heftig. Heeel veel sterkte en een hart onder de riem voor je dochter. ππππβ€οΈππππππ
Dank je wel en ik geef het door!
Sterkte! Het is moeilijk om je kind zo ziek te zien en niks te kunnen doen.
Dat is het zeker. Bedankt voor je reactie.
”KiLL Him,Die Klier Van Een Lyme!”
Reken Af Met Teken,
Daar Tekenen We Voor.
En Dat Je Dan Beken,
Mijn Leven Gaat Weer Door!
Een Goed Teken!
Bedankt voor je reacties, Aad, het is fijn om te merken dat zoveel mensen meeleven.
Veel sterkte!
Dank je!
Bedankt voor het zo goed verwoorden wat Lyme doet met een jong meisje dat ook gewoon mee wil doen, ook een opleiding wil kiezen, ook uit wil gaan en lachen met vriendinnen… en al die gewone dingen meer. Mijn hart huilt ook want ik zie mijn dochter ook al drie jaar strijden tegen deze ziekte!
Ik wens jullie alle goeds!
Bedankt voor je reactie, Natasja. Wat is het heftig hΓ¨, om je kind zo te zien en alleen te kunnen toekijken. Wat is een ‘gewoon leven’ voor haar dan opeens een grote wens. Heel veel sterkte en ook alle goeds voor jullie!
Veel sterkte en kracht voor jou en Je dochter toegewenst xxx
Dank je wel!