Column: De os en de ezel

Afgelopen zomer werd ik gevraagd door het Museum Maassluis om een gedicht te schrijven bij de aanstaande kersttentoonstelling met als titel ‘De os en de ezel’. Omdat ik dit soort vragen altijd heel leuk vind en er dientengevolge meteen enthousiast over ben, antwoordde ik meteen positief op dit verzoek.

Maanden gingen voorbij en ergens in september/oktober werd ik gemaild hoever ik was met mijn gedicht. In alle eerlijkheid had ik er wel eens over gedacht maar was ik er nog niet aan begonnen. Kerstgedachten bij 25 graden Celsius zijn niet eenvoudig. Aangemoedigd door de mail ben ik begonnen en na een paar weken had ik een aardige aanzet met ideeën en zinnen, maar toen ik er een gedicht van probeerde te maken was ik ernstig ontevreden.

Het leek in niets op wat ik voor ogen had. In diezelfde tijd schreef ik op mijn dagelijks blog een stuk over sonnetten. In een wilde bui bedacht ik dat het dan maar een sonnet moest worden. Nu had ik nog nooit een sonnet geschreven en die ene keer dat ik een poging had gewaagd was dit op minder dan niets uitgelopen. Even voor de goede orde:

Even voor de goede orde: Een sonnet is een rijmend metrisch gedicht van 14 regels met een rijmschema ABBA ABBA CDD CDD. In een sonnet zit meestal een wending. Deze wending zit vaak net over de helft of tegen het einde van het sonnet.

Ondanks die drempel dacht ik; toch maar eens proberen. En wat schetste mijn verbazing, driekwart van het gedicht was eigenlijk heel snel klaar met de voorbereidingen die ik had getroffen. Het laatste kwart was dan ook geen probleem en ik had voor het eerst in mijn leven een sonnet geschreven en ook nog eens een waar ik bijzonder tevreden was.

Dit gedicht ‘Stille nacht’ (net als het gedicht ‘Kerst anders’ van stadsdichter Jaap van Oostrum) werd op een ansichtkaart gedrukt en als je nu de tentoonstelling bezoekt krijg je die er gratis bij. Wil je het gedicht lezen? Ga dan langs bij het museum en bezoek die tentoonstelling die een echte aanrader is. Kerststallen en kerstgroepen uit alle windhoeken van deze aarde gemaakt van alle materialen die je maar kunt bedenken en in allerlei vormen en maten.

En als je dan toch een bezoek brengt aan het museum neem dan zeker ook de tentoonstelling over schilder Henk Fortuin mee met onder andere prachtige foto’s van mijn collega Ronald Wagenaar.

Een prachtige en vredige kerst en een voorspoedig 2017 toegewenst!