Ik heb geen zeebenen. Dat werd me ooit (zo’n 15 jaar geleden) toen ik mee mocht met mijn eerste vriendje en zijn ouders op een cruise door het Caribisch gebied al pijnlijk duidelijk.

Begrijp me niet verkeerd; het was de mooiste vakantie van mijn leven maar dat gevoel in mijn hoofd alsof je hersenen los rondjes in je schedel ronddraaien, herinner ik me nog als de dag van  gisteren. Ik geloof dat ik de eerste drie dagen te pas en te onpas groen over de reling heb gehangen en zodra ik dan de moed bij elkaar had geraapt om me weer naar mijn hut te begeven, kreeg ik een klap in mijn gezicht van de airco wat resulteerde in een dikke griep en zwakke maag. Bij thuiskomst was ik 4 kilo lichter want veel vast voedsel hield ik niet binnen tijdens die vakantie.

Jaren later was dit niet veel anders toen ik met regelmaat met de boot naar Engeland moest. Inderdaad, “ik moest”. Ik was inmiddels gehuwd met mijn 2e vriendje en mijn toenmalige  schoonouders wonen aan de overkant dus zo nu en dan een familiebezoek met de kleinkinderen kon natuurlijk niet uitblijven.

Elke keer weer was ik tijdens de overtocht ziek in mijn maag, naar in mijn hoofd en at ik reistabletjes en maagzuurremmers als snoepjes. Als de overtocht turbulent en stormachtig was geweest had ik daar zelfs nog 2 dagen last van als ik eenmaal weer vaste grond onder mijn voeten had.

Mijn vreugde was dan ook groot toen ik na mijn scheiding bedacht dat ik nooit meer met zo’n akelige boot naar mijn ex-schoonloeder hoefde. Echt alleen daarom al had ik jaren eerder moeten scheiden.

Toen ik dus vorige week van de allerbeste meneer Van Santvliet (je weet wel, van Rondvaartboot De Slakkenvaart) voor mijn verjaardag een minicruise door de polder en de Vlaardingse wateren cadeau kreeg wist ik even niet of ik hem moest bedanken of voor gewoon de eer moest bedanken.

Mijn vriend was echter zo enthousiast bij de gedachte aan even lekker dobberen in een bootje met leuk gezelschap, hapjes en drankjes dat ik besloot de gok te wagen en op de ontzettend genereuze uitnodiging in te gaan. De dag van de rondvaart was ik echt ontzettend nerveus, met name was ik bang dat ik de gehele vaart groen over de reling zou hangen en dus ging ik met bescheiden  enthousiasme aan boord.

Maar wat was het ontzettend leuk! Elk moment was eigenlijk fantastisch, ik heb de volle 2,5 uur intens genoten. Voor even vergat ik bijna dat de aanleiding was dat ik weer een jaar ouder was geworden. Onze gastheer wist van alles over alle flora en fauna te vertellen in het uitgestreken natuurgebied en de boot zelf was van alle gemakken voorzien. Mijn dreumes keek haar ogen uit en de sfeer was duidelijk zo ontspannen dat ze zowaar op mijn schoot in slaap viel en dit tot aan thuiskomst heeft volgehouden.

Naast de gezelligheid en het heerlijke uitzicht heb ik dus geen moment last gehad van de o zo gevreesde zeeziekte en ik durf dan ook met zekerheid te zeggen dat ik absoluut nog een keer met dit waanzinnige bootje (en schipper want ik heb geen vaarbewijs) zo’n heerlijke rondvaart ga maken. De Slakkenvaart heeft me dus genezen van mijn zeeziek zijn en daarmee was mijn  verjaardagsfeest dus een ontzettend succes. Bedankt Ronald, tot de volgende  keer!

 

 

Liesbeth Cordia

Liesbeth Cordia

Liesbeth Cordia | Zondagcolumnist (1x 4 weken) | Novi Knitwear | | Moeder van 4 dochters |

4 Reacties

  1. Ronald van Santvliet
    29 juli 2017 at 12:12

    Teveel eer hoor….slechts deels en deels door jullie zelf….. als geweldige fijne/gezellige gasten aan boord op m’n rondvaartbootje…..Dank je wel hiervoor Liesbeth en gasten.

  2. Wanda bijster
    29 juli 2017 at 10:57

    Sweet memories!

  3. Aad Rieken
    29 juli 2017 at 08:21

    ”Santvliet Is De Naam..,
    Ronald Heel Spontaan!”
    (rijmtnietmaarkloptwel)

    • Ronald van Santvliet
      29 juli 2017 at 12:13

      dank je wel Aad….lief van je.