Column: De tragiek van ‘anti’ zijn

In maart 2013 heb ik deze column elders al eens bij een bepaalde gelegenheid gepubliceerd. Ik besef vandaag dat die gelegenheid zich elke dag aandient omdat er veel meer speelt dan ras of land.  En het onderwerp sluit goed aan bij wat ik in de column van vorige week schreef

Jij bent anti ras X of land Y
Ik heb een hekel aan anti-bewegingen als het gaat om ras of land. Het gaat hierbij immers om een gegeven feit dat bij je geboorte vaststaat. Je hebt er niet voor gekozen. Dit is overigens een verschijnsel van alle tijden. Doordat er in de maatschappij wordt gestigmatiseerd op grond van veelal valse sentimenten wordt er een doelgroep gekozen die kan worden geïsoleerd van de kudde. Daarmee wordt zo een groep tot een meestal weerloos slachtoffer gebombardeerd. De meute stort zich op de slachtoffers. Dan zijn wij ineens allemaal primitieve gieren en jakhalzen. Maar is dit verschijnsel ongewenst of op zijn minst nader te duiden?

Alle onderscheid lijkt wel Anti
We kunnen nog veel meer groepen onderscheiden die worden weggezet. Men doet dat de laatste tijd bij voorkeur via internet en dan het liefst anoniem.

Je kent ze vast wel degenen die dat doen: de anonieme twitteraars. Het type relschopper dat als het er op aankomt achteraan de groep zich verschuilt.

Besef echter dat we allemaal wel tot een groep behoren die door anderen wordt geringschat, gemeden, getreiterd, geparodieerd of gebashed,

Lekker bashen met zijn allen via Twitter, slecht geïnformeerd primair reageren.

En de BN-er doet naar hartenlust mee of geeft het voorbeeld. Dit verschijnsel is overigens sluipenderwijs in onze basismentaliteit verankerd geraakt sinds de opkomst van roddelbladen (Story, Prive, Weekend) reality TV programma’s (Gordon, Joling, Barbie, Big Brother. etc) , roddelshows als RTL Boulevard met opper valse nicht Albert Verlinde.

Het gebeurt onder je ogen
Hierboven geef ik concrete voorbeelden en dat doe ik onbewust en dat is nu precies waarover deze column gaat.

Ongemerkt druk ik met deze concrete voorbeelden een negatief stempel op de bewuste groep/persoon. Niet dat ik vind dat ik er in die gevallen ver naast zit, maar het gaat nu even over het principe.

Wil je meer voorbeelden van groepen waartoe jij niet of juist wel behoord? Goed, een willekeurige greep: homo, christen, Amsterdammer, 65 plusser, moslim, lelijk wijven, herrieschoppers, macho’s, werklozen, cultuurbarbaren, hooligans, Polen, Joden, Oost-Europeanen, VVD-er, Bankdirecteuren, politici, enzovoort.

Wie probeert een werkelijk objectieve observatie te doen ontdekt dat hij er niet in slaagt. Nooit. Men probeert immers kenmerken te onderscheiden waarmee die ander uniek onderscheidbaar is.

Dat is discriminatie zoals dat in oorspronkelijk betekenis van het woord ooit was.

En dat is goed zo lang het neutrale etiketten zijn. Immers zonder etiketten – onderscheidende elementen – zou iedereen hetzelfde zijn of moeilijk aanwijsbaar. Echter zodra die etiketten tégen personen worden gebruikt gaat het mis. De discriminerende factor wordt dan een middel om bewust mensen te isoleren en af te scheiden en om er negatieve associaties mee op te wekken.

Moraal van het verhaal
Vreemd is dat een persoon die anti-X is, heel anders reageert en denkt in het direct contact met individuele personen uit zo een slachtoffer groep X; hij ziet deze dan ineens als de uitzondering die de regel bevestigt.

Het tragische is dat deze perceptie (‘de uitzondering’) onjuist is, want de onderscheiden groep is doorgaans niet slecht. Ik denk daarbij wel onmiddellijk aan één uitzondering: bewezen criminelen en oorlogsmisdadigers. Laten we die in deze context dan als de uitzondering op de regel beschouwen.

Dat zouden meer mensen moeten doen

Ik besef terdege dat ik mij van tijd tot tijd ook laat meeslepen door diverse zaken en dan op Twitter een bericht de wereld in slinger terwijl ik minder goed ben geïnformeerd. Ik heb het voornemen om mij daarin te matigen. Dat zouden meer mensen moeten doen.