Ik hoop maar dat er geen lezers zijn die mijn oproep tot ‘de sprong’ van vorige week al te letterlijk hebben genomen. Donderdag werd er namelijk bekend dat er iemand uit de Engel gesprongen was, een hoge flat aan de Peter van Anrooylaan bij de Westlandse Weg. Bij nader inzien leek het ‘slechts’ om een ongeluk te gaan, maar het uitsluitsel is niet publiek gemaakt.
Toen ik het voorval een dag later bij de voedselbank ter sprake bracht, bleek de man uit de Engel niet de enige te zijn. Er zouden de afgelopen maanden meer mensen zijn gevallen of gesprongen, uit verschillende flats in Maassluis. Sommigen keken er al bijna niet meer van op.
De lokale media zien er ook geen nieuwswaarde in. Het bericht van de fatale val wordt immers nergens gemeld, behalve op de dag zelf via twitter (door bewoners van de flat zelf). Terwijl er donderdag ook een auto-ongeluk was op de Rozenlaan, waarover wel door diverse media werd bericht. Dat ongeluk liep echter met een sisser af; de bestuurder was slechts licht gewond. Een opvallende journalistieke keus.
Nu worden we vandaag de dag doodgegooid met slecht nieuws. Je zou er depressief van worden. Als je dat niet al was, want volgens de laatste berichten slikt bijna 1 miljoen Nederlanders antidepressiva . Ook al zo’n bericht. Het is een spiraal van negatief nieuws.
Vanzelf treedt er gewenning op. We zijn gewend geraakt om met één vingerbeweging voorbij te gaan aan oorlogsgeweld op tv, en met het klikken op een nieuwe link verdwijnt een onwelgevallige webpagina direct uit beeld. Het is dankzij dit effect dat de inzamelingscampagne voor Syrië zo mager wordt bedeeld. Er is altijd wel ergens iets mis. Waarom zou ik dat allemaal van dichtbij moeten zien? Daar wordt toch niemand beter van?
Toch zou ik weleens willen weten wie de man uit de Engel was, en wat er tot zijn val heeft geleid. Misschien om zijn familie een kaartje te kunnen sturen of een kort bericht. En waarom liggen er eigenlijk geen bloemen op de plek waar hij is geland? Is dit voorval soms normaal?
Het is zo gemakkelijk om langs elkaar heen te leven. Laten we alsjeblieft toch niet teveel wennen aan ongelukken en geweld. Laten we ons hart niet verliezen. Want de dag dat niemand meer onder de indruk is van het volgende ongeluk of geweldsmisdrijf, is de dag dat alle menselijkheid verloren is gegaan.
Martijn van Leerdam
3 Reacties
Helemaal met je eens, Martijn!
Geweld went nooit. Althans bij mij iig niet. Heb ook van de Engel en de sprong/val gehoord. Mijn man reed er zelfs niet lang daarna langs. Heftig! Het houd mij wel bezig. Elke keer als ik er langs rijd denk ik eraan. En stel me de vraag waarom, hoe is het gebeurd, wat erg voor de familie enz…. Er is inmiddels wel een bloemstukje neergezet.
Geweld in zovele vormen, zo ook vandaag in Amerika. Al zo lang geleden, maar het lijkt als de dag van gisteren….
Deze week in het nieuws over de vuurwerkramp in Enschede, explosie geweld en nu willen ze weer een opslag erbij. Helemaal veilig dat wel maar voor sommige mensen absoluut not done.
Ik kan nog wel even doorgaan want er is zoveel geweld in verschillende vormen.
Blind voor geweld? Ik denk van niet. Ieder mens trekt het zich op zijn of haar manier aan. Maar de dagelijkse bezigheden gaan door, wij moeten door. We moeten genieten van de mooie dingen die er gelukkig ook zijn. Maar we moeten absoluut het geweld niet voor lief nemen. En wat je al zei, het zijn de kleine dingen, die van belang kunnen zijn. Zoals een kaartje aan de nabestaande. Ja, dat zouden we wel wat vaker kunnen/moeten doen.
Er stonden maandag (nog) wel bloemen onderaan de Engel. Dit alleen maar ter info.