Column: De wereld daarbuiten

Drie dagen geleden ben ik teruggekomen van een heerlijke vakantie in Dominicus, ten zuiden van de Dominicaanse Republiek in het midden van de Caribische zee. De stranden en de zee zijn er onbeschrijfelijk mooi en het is dan ook geen wonder dat menig producent hier zijn shoots doet voor films als Rambo, Jurassic Park en Pirates of the Caribbean.

Het resort waar we in vertoefden, was zo mogelijk nog mooier. Het was groot, maar niet massaal en al wat je wenste was er of werd voor je geregeld. Het eten was er uitstekend, heerlijk vers en dan heb ik het nog niet eens gehad over de plekken waar de ene cocktail nog lekkerder was dan de andere. Wilde je niet de hele dag op je luie gat liggen op een strandbed, dan kon je deelnemen aan de vele activiteiten zoals danslessen, proefduiken en beachvolleybal. A dream come true.

Ik heb de tijd van mijn leven gehad en werd op mijn verjaardag ook nog eens verrast met een mooi diner onder een strandkoepel waar mijn vriend stiekem samen met de plaatselijke chef een menu had samengesteld. Tja, hij was dan ook erg blij dat hij die middag toch nog voetbal heeft kunnen kijken. Zoals ik al zei, ik had de tijd van mijn leven maar toch miste ik iets. Ik was in een ver, tropisch land, ongeveer 7.372 kilometer verwijderd van Nederland, oftewel 12 uur in een vliegtuig zitten, maar verder weg van de Dominicaanse cultuur had ik binnen de deuren van het resort voor mijn gevoel niet kunnen zijn.

Ik was daarom ook erg blij dat we voorafgaand onze reis een excursie geboekt hadden welke een schot in de roos bleek te zijn. Naast het met een speedboot de mooiste stranden en snorkelriffen bezoeken, werd hier ook aandacht besteed aan de lokaliteit door een dorpje te ontdekken. Van tevoren werden wij al gewaarschuwd de mensen niet als arm te beoordelen. “Ze zijn rijker dan ons, want ze kennen hier geen stress” werd gekscherend gezegd. Hier hebben ze allemaal hun eigen waterput, eigen wc, eigen huis en ze vinden het allemaal prima zo. Men maakt zich niet druk om een tv, als er maar gegeten kan worden en, nog belangrijker, rum gedronken kan worden. Dat laatste gaat ze overigens zeer goed af. Later die week zijn we de rimboe ingetrokken met een gids en lieten we ons informeren over de flora en fauna van het land. Het blijkt dat veel van de planten een katerwerende werking hebben welke door de lokale bevolking veelvuldig gebruikt wordt inzake hun voorliefde voor rum.

Je merkt dat een resort mooi is en veiligheid biedt, maar het je tegelijkertijd afsluit van de werkelijkheid van het land. Enerzijds is het een land met enorme armoede en dus als gevolg gevaarlijke criminaliteit kent. Zo werd ons uitgelegd dat vrijwel iedereen een pistool heeft, want je bent of arm en wilt rijkdom stelen, of rijk en je wilt die rijkdom beschermen. Het is een land, heel ver van huis, waar sommige (cultuur)verschillen onoverbrugbaar lijken te zijn waardoor je behoorlijk buiten je comfort zone verkeert en je heel kwetsbaar kan voelen. Het kan soms lijken dat dit met koeienletters op je voorhoofd staat geschreven wat je direct een potentieel doelwit kan maken. Het feit dat je in eigen land via vele kanalen veel angst ingeboezemd wordt voor ziektes die je niet wilt krijgen en gevaarlijke dieren die je niet wilt tegenkomen helpt daar zeker niet in mee.

Anderzijds is het misschien juist de uitdaging om ondanks de waarschuwingen gewoon op onderzoek uit te gaan, net als dat wij hebben gedaan. Dan kom je erachter dat de mensen enorm gastvrij en behulpzaam zijn. We hebben geleerd ons te redden in ons gebrekkige Spaans, welke zich beperkt tot “Hola”, “Dos cerveza por favor” en “gracias”, en hoe je daar bijvoorbeeld met de bus reist. Je gaat ergens staan, steekt je hand omhoog en als er iets langskomt dat op een 12 persoonsbusje lijkt, waar best deuren en andere onderdelen van kunnen missen, stap je in voor 1 dollar bij de overige 25 op elkaar gestapelde passagiers. Je maakt op de een of andere manier duidelijk waar je heen wilt en het busje stopt er vanzelf, nadat de accu is leeg getoeterd, ergens in de buurt. Goedkoper kan ook, maar dan moet je een brommer delen met 3 anderen, de bestuurder en een gasfles en dat is levensgevaarlijk net als de rest van het dronken verkeer. Of je komt midden in de rimboe een grot tegen waarin je na 30 meter omlaag klauteren heerlijk afkoelt in een glashelder zoetwaterbad van 12 meter diep, of dorpjes waar je tegen een bar-kroeg-supermarkt (je kunt er alles kopen per stuk, zoals 1 ei, 1 teen knoflook en zelfs halve sigaretten) aan loopt en waar men vooral druk is met relaxen, domino spelen en drinken.

Deze belevenissen, hoe klein ze soms ook mogen zijn, buiten de poort van een resort zijn naar mijn mening vele malen mooier en indrukwekkender dan erbinnen. Natuurlijk, veiligheid en comfort vind je op het resort, maar daarbuiten vind je het mooiste en onvergetelijke. Ja, het kan eng zijn, maar je ontmoet er de meest bijzondere mensen en creëert er de mooiste herinneringen die je een leven lang bij zullen blijven.