Ik kijk naar een jonge man die het opneemt tegen de heer Wilders. Ik luister en kijk, het korte betoog van Jesse Klaver maakt indruk op mij. Dit is een manier van repliek die mij aanspreekt. Niet op de persoon, niet verwijtend maar spiegelend. Niet een groep aanspreken op incidenten. Dat geldt voor alle kampen. Ik luister nog eens naar de woorden van de heer Klaver: “Om te doen of alle vluchtelingen criminelen zijn en rotzooi komen trappen, of als ik zou doen dat alle mensen die kritisch zijn op vluchtelingen racisten zouden zijn, dat is even erg.”

Open staan voor meningen, inzichten en gebeurtenissen zonder er gelijk wat over te hoeven zeggen. Dat geeft zoveel ruimte. Kritiek leveren schijnt een typisch Nederlandse gewoonte te zijn. Ongezouten het liefst. Onder de noemer ‘vrijheid van meningsuiting’ worden de vreselijkste dingen geroepen over en weer. Of je staat op een voetstuk en kunt niets verkeerd doen, of je valt ervan af en zelfs het knipperen met je ogen levert al kritiek op.

Met verbazing bekeek ik de reacties op de namen van de zoon van Wesley en Yolanthe. Het zijn namen die je niet iedere dag hoort. Hoe je het uitspreekt is ook niet duidelijk. Maar zij hebben met zorg de namen uitgezocht en hun kind gaat door het leven met de namen Xess en Xava. Ik fronste ook even mijn wenkbrauwen, dat geef ik toe. Maar wie ben ik om daar kritiek op te leveren. Het is hun keuze en als je hoort waarom ze die namen gegeven hebben dan is het zelfs mooi.

Dan de kritiek op Johnny de Mol en zijn tante Linda over het winnen van Televizierring en bijpassende ster. Alsof het ‘zoontje van’ het altijd maar makkelijker heeft. Deze mensen werken heel hard en verdienen zij dan geen ster of ring? Hoe makkelijk is het om vanaf de luie bank kritiek te leveren. Johnny heeft het zwaar te verduren als ‘zoon van’. Max Verstappen daarentegen krijgt alle lof en eer toegezwaaid. Is hij niet ‘de zoon van’?

Ik las vanmorgen een artikel over het accepteren van de ander. Hoe moeilijk of frustrerend zijn of haar gedrag ook is, hoe graag je iemand wil behoeden voor fouten (in jouw ogen). Het lijkt zo simpel, de ander accepteren zoals hij of zij is. Voor mij herkenbaar om ongevraagd advies te geven, met de beste bedoelingen uiteraard. De ander accepteren zoals hij is, betekent nogal wat. Dat betekent dat iedereen er mag zijn. De vluchteling, de tegenstander van de vluchteling, de beroemde zoon van. Kritiek leveren is makkelijk, een eitje. Geen kritiek leveren, gewoon luisteren en de ander accepteren zoals hij is: dat is een kunst die ik nog aan het leren ben.

Mijn overdenking voor deze zondag – Ik blijf tenslotte de dochter van …:

Voordat je iets zegt, denk! Think…

Is it True? Is it Helpful? Is it Inspiring? Is it Necessary? Is it Kind?

Corinne Hamoen

Corinne Hamoen

Tekstschrijver | www.corinnehamoen.nl | www.roosenkris.nl |

voorheen:
Zondagcolumnist | wekelijks 2014 tm 08-2015] en [09-2015 tm 12-2015 1x per 2 weken ] | redacteur bij maassluis.nu

10 Reacties

  1. 18 oktober 2015 at 15:59

    Tja zoon van dochter van….ik ben trots om dochter van te zijn. Sommigen schamen zich om dit te moeten zeggen. Triest dus het ging ergens fout. Wij zien nu heel veel fout gaan en velen vluchten voor dit gedrag. Laten wij dan met zn allen proberen om het zo goed mogelijk te laten verlopen.

  2. Aad Rieken
    18 oktober 2015 at 14:18

    ”ZONDER MOEITE!”

    Was Ik Een Zoon,
    Van Werkzame Vader.
    Die Eens Tot Mij Sprak,
    Ik Ben De Dader.

    Dankjewel Pa, Zei Ik,
    Viel Het U Niet Zwaar.
    ”Graag Gedaan Jong,
    Geen Enkel Bezwaar!”

  3. 18 oktober 2015 at 13:12

    Je slaat de spijker op zijn kop!

    • corinne
      18 oktober 2015 at 19:40

      Dank je Josette

  4. Aad Rieken
    18 oktober 2015 at 11:22

    ”Ver-WILDERS-t,
    ZEGT JESSE-S!”

    Johnny Zet Stappen,
    Max Is De Mol.
    Yolanthe & Wesley,
    Slaan Met Namen Op Hol.

    Geert Gaat Met Klavertje,
    Vier Keer Uit Zijn Bol!

  5. Paulette
    18 oktober 2015 at 10:55

    Mooi Corinne!

    • corinne
      18 oktober 2015 at 11:46

      Dank je Paulette 😊

  6. Ronald van Santvliet
    18 oktober 2015 at 10:07

    (vind ik)

  7. Ronald van Santvliet
    18 oktober 2015 at 10:05

    Prachtig geschreven Column…………zo waar !

    • corinne
      18 oktober 2015 at 11:45

      Dank je Ronald!