Column: Digitaal shoppen

column nr 177

Ik weet niet hoe het u vergaat maar in mijn directe omgeving hoor ik steeds vaker dat mensen, vrienden, familie allerlei dingen kopen via internet. Dat gaat van boeken en cd’s (ja ook die nog steeds) tot aan kleding en zelfs wasmachines. Ook ik heb me inmiddels overgegeven aan het gemak van digitaal winkelen. Ik koop zo nu en dan een broek of sportshirt, een polo of T-shirt op internet.

Meestal omdat ik via mijn mail herinnert wordt aan het feit dat ik ooit wat kocht bij zo’n winkel/ webshop. Als ze je mailadres hebben zijn er bij die je dagelijks (!) een aanbieding sturen. Korting van 15 tot 70 % zijn daarbij eerder regel dan uitzondering.

En ben ik blij met deze vorm van winkelen?

Ja en nee. Aan de ene kant is het gemak en het feit dat je de volgende dag je spullen al aan huis geleverd krijgt natuurlijk heel prettig. Je hoeft er niet meer uit in weer en wind. En tegelijkertijd bekruipt mij dan het gevoel dat ik iets mis. Je kunt niet passen (maar wel gratis alles terugsturen en ik weet niet of ik dat nu zo’n geweldige aanvulling vind, al die extra ritjes van vervuilende dieselbusjes voor niks) en als het net niet past dan denk ik altijd; nou ja … met als gevolg dat het soms nooit meer de kast uitkomt.

Tegenover het gemak en het droog thuis bestellen staat een grimmige werkelijkheid van steeds onleefbaarder wordende binnensteden waar winkels wegtrekken. Aan de en kant omdat de huren van winkelpanden bijna niet meer zijn op te brengen (en met steeds meer klanten die digitaal bestellen wordt de spoeling ook steeds dunner). En omdat er steeds meer mensen digitaal bestellen komen er minder klanten in de winkel, wordt het stiller en gaan steeds meer winkels dicht. Ik ken binnensteden die tien jaar geleden drukbezocht werden, waar het gonsde met mensen en waar je nu een kanonskogel kan afvuren zonder bang te hoeven zijn iemand te raken.

Je ziet nu ook dat webshops die succesvol zijn beginnen met fysieke winkels in te richten. Een soort omgekeerde wereld eigenlijk. Webshops die punten inrichten waar je je spullen kan ophalen en je kunt je zelfs al opgeven als je zo’n punt wil zijn waar je buurtgenoten hun afgeleverde spullen kunnen komen ophalen omdat ze zelf overdag niet thuis zijn. Mensen die thuis werken hebben zo nog wat aanloop, nieuwe buurtbewoners leren hun buurtgenoten kennen en mensen die zich eenzaam voelen hebben aanloop en een praatje.

Zoals bij alle nieuwe dingen zitten er voor- en nadelen aan het digitale shoppen. Uiteindelijk ‘zet’ het zich en leren we er mee leven. En over tien jaar weten we niet beter. Zo is het altijd gegaan en zo zal het ook nu gaan. Ik blijf het gros van mijn boodschappen lekker in winkels doen en zo nu en dan zal ik wat laten komen via de post. Tot er zich weer wat nieuws voordoet.