columnr  176

Er moet mij iets van het hart waar ik in mijn persoonlijke omgeving mee te maken krijg; diplomadruk. Of wat het eigenlijk is, de druk vanuit organisaties (met name in de zorg!) om werknemers te verplichten diploma’s te hebben als ze bepaalde werkzaamheden verrichten, zelfs als ze dit werk soms al meer dan 25 jaar doen. Wat is dit voor flagrante onzin?

Ik ben de laatste die zal beweren dat het halen van een diploma onzin is, integendeel, als je jong bent en de wereld ligt nog aan je voeten dan is het van belang dat je leert, je studie afrond en een diploma haalt. Waarom? Omdat dat je je kansen op de arbeidsmarkt vergroot, je zelfvertrouwen doet toenemen en je beter voorbereid de arbeidsmarkt betreedt.

Maar wat nou als je een opleiding hebt gevolgd, afgerond maar bijvoorbeeld, door omstandigheden, geen diploma hebt behaald? Ondanks dat je geen diploma hebt kun je meteen aan het werk op het niveau waarvoor je geleerd hebt. Vaak ingegeven door krapte op de arbeidsmarkt nemen werkgevers ook mensen zonder diploma aan. En waarom ook niet? Als iemand blijk geeft van kennis en kunde en aantoonbaar een studie heeft gevolgd is een diploma ook maar een papiertje dat dat bevestigd.

Zonder diploma maar met de kennis die je hebt opgedaan op die studie ga je vervolgens aan het werk. Je leert bij, volgt cursussen, doet heel veel ervaring op en je nieuwe collega’s worden aan jou gekoppeld omdat je zoveel ervaring hebt en gewoon heel goed bent in je werk. En dan op een dag wordt er ergens hoog in de organisatie (na vele reorganisaties waarbij vaak de beste mensen de organisatie hebben verlaten) besloten dat elke werknemer op een bepaalde functie een diploma nodig heeft. Waarom is niet duidelijk maar het is besloten en dus moet het.

Dan wordt je geconfronteerd met de bizarre situatie dat iemand die bijvoorbeeld op HBO niveau een studie heeft gedaan (en afgerond maar dus geen diploma heeft gehaald), jarenlange werkervaring heeft en talloze nieuwe collega’s heeft ingewerkt verplicht wordt om alsnog een studie te gaan volgen om dat vermaledijde papiertje te halen. Dat dat een MBO diploma studie is maakt het des te erger.

Wat een geld- en tijdverspilling! Wat een idiotie. Waar is de HRM afdeling als je hem nodig hebt?

Zitten ze daar te slapen of lopen ze zo aan de leiband van de directie mee dat ze overal ja en amen op zeggen. Ik ben in de positie dat ik mensen kan en mag aannemen op functies binnen de organisatie waar ik werk. Voor mij is ervaring en kunde veel belangrijker dan dat iemand een bepaald diploma heeft. Voor mij staat de mens centraal met alles wat hij of zij aan kennis en kunde heeft.

Als je dan wordt geconfronteerd met dit soort praktijken maakt me dat boos. Dat het zover is gekomen.


 

 Redateur Jelle /  Wat betreft de zorg.

Ik heb de afgelopen vier jaar voor een GGZ instelling gewerkt (op het terrein van ICT + business wijzigingen). Ik ken de oorzaak van binnenuit. Het ligt niet aan de HRM afdeling van het zorgverlenende bedrijf maar aan de Zorgautoriteit (de NZA) die formele en keiharde eisen stelt. Wie niet aan die criteria voldoet, kan een  DBC declaratie (diagnose-behandel combinatie) indienen, maar krijgt nul op rekest. Het diploma en  de registratie in het BIG register zijn heilig verklaard door de NZA. Het is niet voor niks dat diverse zorginstanties inkrimpen / failliet gaan omdat zij geen geld krijgen terwijl zij wel werk hebben verricht. GGZ zowel als de overige zorginstanties staan hierdoor extra onder druk

Wouter vHeiningen

Wouter vHeiningen

Columnist sedert juli 2013 | Directeur Bibliotheek De Plataan voor Maassluis, Vlaardingen & Midden-Delfland | Bestuurslid van Nationaal Documentatiecentrum Maarten ’t Hart en stichting Ongehoord!

2 Reacties

  1. 27 oktober 2017 at 11:03

    Dank voor de verhelderende informatie Jelle!

  2. Aad Rieken
    27 oktober 2017 at 09:50

    “Diplomati(ck)!”