column nr 18

Daar staan ze dan: amper 150 man/ vrouw sterk, in een klein Fries Dorpje, waarvan de meesten nog nooit gehoord hadden. Met een traditionele Hollandse molen op de achtergrond zijn ze vooral heel boos. En vast ook heel koud, dacht ik daar met licht leedvermaak achteraan. Ze zullen toch wel aan thermo-ondergoed hebben gedacht? De enigen die hun gemopper hoorden, waren de politieagenten die waren opgetrommeld om hen te beveiligen.

Een hele colonne, die naar achteraf blijkt, een half miljoen kostte.

Chapeau voor de knutselende ouders!
Het hele ‘pietengedoe’ gaat intussen langs de kinderen heen. Grotendeels in ieder geval, want zo af en toe krijgen ze ermee te maken door het jeugdjournaal of een klassikale discussie. Misschien zullen ze via de volwassenen iets oppikken. Het belangrijkste voor de kinderen zelf is nog altijd het feest en dan vooral (vanaf groep 6) het leed dat surprise heet. Menig ouder (of juf) heeft een avondje zitten zweten om één en ander in elkaar geplakt en geknipt te krijgen.

Chapeau! En hoera, we hebben het weer voor elkaar gekregen!

Ik help nu zo’n vier jaar met het Surprisekabaal en inmiddels heb ik de weken voorafgaand aan Sint zo’n twintig kinderen in mijn klas, die allemaal tegelijk hulp vragen (ongeschreven regel) en die in 90% van de gevallen nog niet weet wat en hoe te bouwen. Een paard, een voetbal, een EHBO doos en een stuk of drie voetbalvelden. Tegenwoordig zijn mobiele telefoons en app-logo’s ook hip. Het is inmiddels traditie; voor surprises moet je naar juf Cindy. Die Weet Vast Wel Iets.

Hoezo hoge verwachtingen?

Verfspetters op het plafond
Er gaat sinterklaasmuziek aan, de stekker van de lijmpistolen in het stopcontact en de pepernoten naast de lijmpotten staan klaar voor consumptie. Laat ik het erop houden dat ik heel even èrg uitkeek naar de rust van de kerstsfeer, hoe leuk ook. De verfspetters zitten binnen een kwartier tot aan het plafond en elk tafeltje plakt zoals het nog nooit geplakt heeft. Ik kan met enige trots melden dat ik dit jaar maar liefst complete zes surprises in elkaar heb gedraaid, naast het gewone helpen. Stiekem is het wel weer leuk (als alles schoon is en de surprises af). De kinderen zijn trots en genieten van de voorpret.

Wel even laten weten hoe het ging, hè!

Samenhorigheid
In de Nederlandse taalles met moeders, vooral uit Syrië, komt Sinterklaas ook aan de orde. Als ik vertel over de vieringen, schiet ik zelfs bijna even vol. De herinneringen aan een glunderend opaatje, die er inmiddels niet meer is, de wasmachine die mijn vader heel toepasselijk voor me knutselde; het komt allemaal bovendrijven. Wat ben ik toch een emotionele tuttebol.
Met de dames vieren we het decemberspel. De opdrachten op de dobbelsteen heb ik wat taliger gemaakt, zodat er ook nog met woorden geoefend wordt. Allemaal twee cadeautjes mee. Ze doen het, maar snappen er niks van. Na een paar rondes van stoel wisselen en cadeautjes van elkaar afpakken komt de stemming erin. Fanatiek worden ze ervan zelfs. Aha, dit bedoelde ik dus. Het gaat niet om armen met cadeaus. Het gaat om de samenhorigheid, de gezelligheid, de voorpret. Ik krijg ze niet aan de pepernoten, waarom weet ik ook niet, maar deze boodschap snappen ze wél. Met vrolijke gezichten en een nieuwe ervaring gaan ze huiswaarts. Ik stuur alvast een berichtje aan de familie dat we volgend jaar toch maar weer eens surprises gaan doen.

Lootjes trekken in maart, dan hebben we genoeg tijd.

Bibberend
Intussen staan de mopperende volwassenen bibberend te protesteren voor niet bestaand racisme. Een slavenverleden (it’s in the name: verleden) wat nu na generaties wordt opgerakeld. Ten koste van de kinderpret. Tegelijkertijd zie je een tegenreactie ontstaan; de andere partij laat zich zijn traditie niet afpakken en steeds actiever wordt er weer gevierd en soms zelfs een snelweg afgesloten. Geen geweld, geen lelijke taal, maar gewoon: hier gaan we niet aan meewerken.

Geen narigheid over de hoofden van onze kinderen.

Ont-plakt
Na Sint wordt het lokaal ont-plakt. De leerlingen helpen. Ja juf, het is door onze surprises een rommel geworden, dus wij helpen dan ook met schoonmaken. Halleluja, ik zag het even niet zitten, die bende. Ze zetten samen de kerstboom op. Geen onvertogen woord. Mag er kerstmuziek aan? Ja hoor, dat mag. Spontaan wordt er mee geneuried en de bezem gepakt. Ik kijk tevreden om me heen.

Ja, best wel weer lekker, die decembermaand. Wie doet er mee met een spelletje?

Cindy van der Houven

Cindy van der Houven

Cindy van der Houven | Pedagoog en docent | Woensdagcolumnist 1x 4 weken | Coachingbureau Cindy | Stichting Feniks |

2 Reacties

  1. Aad Rieken
    7 december 2017 at 07:26

    Hij heeft een baard,
    is hoogbejaard.
    En Zwarte Piet,
    Vergeet Men(s) Niet!

  2. Aad Rieken
    7 december 2017 at 06:55

    Drie voetbalve!den en een paard,
    ho ho ho zegt de Kerstman.
    Het sop is de kool niet waard,
    Piet blijft Zwart,Sint de Baardman!