Column: Drol met een gouden strikje

Op landelijke niveau wordt een kabinet de maat genomen na de eerste honderd dagen. Het lijkt mij goed om dat ook met het college van B&W te doen. Wie ben ik dat ik dat mag? Ik ben een burger die het bestuur mede heeft gekozen. ik kijk dan ook vanuit het perspectief van een kiezer, de gemiddelde burger, die succes afmeet aan het waarneembare: wat is er concreet gebeurt.

Er zit weliswaar een ander college van B&W en de gemeenteraad is ook qua gezichten en zetelverdeling veranderd, maar voor de rest is veel bij het oude gebleven, helaas. In de column “Hij komt hij komt ” heb ik de burgerij erop gewezen dat zij in maart de kans zou krijgen om het verschil te maken bij de verkiezingen.

De burgerij krijgt de gemeenteraad die het verdient. Welke dat is weten we nu.

Allereerst de burgemeester. Hij functioneert in ‘geleende tijd’. Hij mag het boegbeeld van het jubileumjaar zijn en ondertussen een jaar trachten de criminaliteit terug te dringen en  de politie meer toegankelijk en zichtbaar te maken.

Hij gaf daarvoor zelf het groene licht, zwaailicht wel te verstaan

Een aantal goede zaken die wij nu waarnemen zijn: Avonturis, Ervaar400jaar, renovatie van het rioleringsstelsel, de herindeling van rotondes Laan 1940-1945, de facelift van de markt en de vlieten, de winkelbezetting in het Stadshart, de Boulevard van Maassluis, nieuwbouwwijk Het Buitenrijk, herbestrating bij Winkelcentrum Steendijkpolder. Het zijn zaken die door het vorige college al in gang gezet zijn, dus de credits zijn feitelijk niet voor het huidige bestuur. Toch schrijf ik ze aan hen toe omdat de verantwoordelijke bestuurders van toen ook nu op het pluche zitten.

Fijn die credits, maar dan ook de debits (de ‘schulden’ / schuld)

Wat misgaat staat ook op hun conto. Een jaar geleden schreef ik de column “Mind the Gap” over de kloof tussen stadhuis en de burgerij. Het is jammer dat deze boodschap nog actueel is, want dat betekent dat mijn column niet is begrepen. De timing en de zorgvuldigheid van de communicatie vereisen voortdurend aandacht. Je moet je boodschap altijd goed verpakken. Zoals een vriend van mij placht te zeggen:

Met een gouden strik er omheen, kan je zelfs een drol verkopen

Er zijn diverse zaken die de eenvoudige burgers verbazen, ergeren of zelfs boos maken. Op het terrein van de lokale economie worstelen een aantal clubjes (Move, het Mentor project voor startende ondernemers, Open Coffee Maassluis, enzovoort) zonder dat er daadwerkelijk resultaten worden geboekt. ‘De gemeente faciliteert’ is een credo waar de wethouder van economische zaken wat mij betreft niet mee wegkomt. Ik wil een krachtdadiger zichtbaar beleid zien. In mijn waarneming gebeurt er op dat terrein nul komma niks.

Die onzichtbaarheid is veelzeggend over de effectiviteit

We hebben een wethouder van cultuur, die van diverse kanten lof ontvangt. Ik vind dat hij zich sterk mag maken voor een goede cultuur. Hij heeft een makkelijke start door alles wat onder de noemer ‘400 jaar’ zich afspeelt, maar het spel is nu pas op de wagen: in het Weekend van de Cultuur gaat hij in discussie met de burgerij over wat zij wil. Gaat hij zich sterk maken voor een rendabel theater Koningshof of beschouwt hij dat als een economisch probleem, ofwel

een één-tweetje tussen de voorzitter van het bestuur van de Koningshof en diens broer die wethouder is van Economische Zaken

Marley, de vriend van Scrooge sleept na een lang leven een ketting van aangerichte zaken achter zich aan. Tegenwoordig noemen we dat ‘in hun rugzak’. Dit geldt ook voor het gemeentebestuur: extreme kosten voor een fietsbrug over de Keersluis, het bebouwd krijgen van De Dijk, nieuwbouwwijk Wilgenrijk dat nog steeds geboycot wordt, idem voor de bouwlocatie Noorddijk-Geerkade, het mislukken van de tijdelijke horecavestiging op het Balkon naast Avonturis. Er liggen links en rechts diverse bouwlocaties braak omdat plannen in de ijskast zijn gestopt. Verder worstelt het bestuur met een onderzoek naar een 30 km zone voor het stadshart, met het plan voor een tunnel aan de zuidzijde van de laan 1940-1945.

Er is genoeg om je druk over te maken, maar wie doet dat?

Wie kijkt er kritisch en heeft er wat in de melk te brokkelen? Dit bestuur is voortgekomen uit een coalitie van vier gelijkwaardige partijen die zich niet erg kritisch opstellen. Er is geen tegenwicht: de oppositie bestaat uit drie machteloos toekijkende partijen. Een motie van wantrouwen zal het niet halen. Het bestuur vaart zijn eigen koers.

De volgende serieuze uitdaging wacht: een nieuwe burgemeester of is die niet meer nodig?