“Ga jij dat ook doen, mam, als ik naar Australië ga?” Mijn oudste zoon werpt me een geamuseerde blik toe. We kijken samen naar Hello, Goodbye en zien een moeder afscheid nemen van haar zoon. Daar komt uiteraard een hele stortvloed aan tranen aan te pas. Ik hou het al niet droog bij slechte commercials (ik noem geen namen), dus bij dit soort programma’s kan ik de doos tissues maar beter binnen handbereik houden.

Mijn zoon gaat later in Australië wonen. Dat weten hij en ik al jaren, want daar heeft hij het al over sinds hij in zijn prille jeugd besloot bioloog te worden. Het zou me niks verbazen als ie het nog gaat doen ook. For the record: het moment waarop hij wist wat hij wilde worden was vér voordat Freek Vonk op tv liet zien hoe ongelooflijk bijzonder de natuur is en is dus zeker geen bevlieging van mijn oudste. Sterker nog: als driejarige moest ik hem de hele dierenencyclopedie voorlezen (de échte natuurlijk, niet die voor kinderen) en elk detail werd opgeslagen.

Je hoefde maar ‘pijlstaartinktvis’ of ‘groene boomgekko’ te zeggen of hij begon als een menselijke versie van Google allerlei informatie te spuien. Zodat ik geregeld apart werd genomen door vrijwilligers in Blijdorp, die in de dierentuin aan milieueducatie doen: “Mevrouw, hoe wéét hij dat allemaal?”

Waarschijnlijk dachten ze dat ik hem achter zijn rug van alles in stond te fluisteren, wat zeker niet zo was, want meestal stond ik ook met mijn oren te klapperen.

Of, echt erg: dat hij (kleuter) deze goed geïnformeerde mensen (al heel lang volwassen) en public verbeterde als iets volgens hem niet goed werd uitgelegd. En dat ze hem dan nog gelijk moesten geven ook. Au.

Mijn zoon weet al precies waar hij heen wil: de westkust, omdat daar nog veel te ontdekken valt. Bang dat hij in zijn eentje zal zitten verkommeren hoef ik niet te zijn, want zijn beste vriend laat een stacaravan bij hem in de tuin zetten, zodat hij gemakkelijk voor korte of langere tijd op bezoek kan komen.

Dromen, die moet je hebben. Of ze groot of klein zijn, reëel of misschien een beetje onhaalbaar. En met z’n tweeën dromen, dat is nog veel leuker dan alleen.

Jacqueline Bouwmeester

Jacqueline Bouwmeester

journalist | schrijver | moeder van vijf | jacquelinebouwmeester.nl | lifewith5.nl

3 Reacties

  1. 1 september 2014 at 19:53

    Mooi, Jacqueline. Ik hoop voor hem (voor jou misschien niet) dat zijn dromen uitkomen.

  2. 28 augustus 2014 at 09:40

    Waar blijft van der Merwe’s Column,
    hij of zij is toch niet over de datum.

  3. 27 augustus 2014 at 09:16

    Jacqueline laat week’lijks ziene,
    hoe leuk mooi zij is,
    MET VIJF KIDS.