Column: Een beetje springerig

Terwijl ik op de fiets naar mijn afspraak rijd, hoor ik in de verte het carillon spelen. De zon schijnt, de krokussen en narcissen vliegen de grond uit en de vogels kwetteren dat het een lieve lust is. Ze zijn druk bezig elkaar te imponeren en de vrouwtjes te versieren. Het is lente en zelfs ik word er een beetje springerig van.

Ik glimlach nog om het gesprekje dat ik had met de blauwe mannetjes die voor de zoveelste keer de straat open breken. Gewoon een praatje over het weer en hun werk. Gewoon even aandacht voor elkaar hebben, zorgt voor een glimlach en een “fijne dag”. Ik laat iemand oversteken die door het rood rijdt en spring van mijn fiets om een foto van een verdwaalde krokus te maken. Mij krijgen ze niet gek vandaag. Ik geniet.

Zo hier en daar zie ik aanplakbiljetten van politieke partijen hangen en ik merk een overeenkomst op met het lentegedrag van de dieren. Het is verkiezingstijd en de politici buitelen over elkaar heen om ons er vooral maar van te overtuigen dat zij de besten zijn en dat zij heel graag onze stem willen. Ik lees de mopperende stukjes in de krant en columns over alles wat niet goed is in Maassluis. En dat is jammer.

Het doet me denken aan het verhaal van de oude Indiaan die zijn kleinzoon vertelt over de twee wolven in zijn hoofd die in gevecht zijn. “Welke wolf wint er opa?”, vraagt het kleinkind. De oude Indiaan kijkt de jongen aan en zegt: “Degene die ik het meeste te eten geef.” Moraal van dit verhaal is dat de zurigheid wint door het negatieve zoveel aandacht te geven. Dat wil ik eens omdraaien.

Ik heb afgesproken met een plaatselijke onderneemster in Grand Café de Waker en ik moet bekennen dat ik daar nog nooit geweest was. Terwijl het carillon vrolijk speelt en ik mijn fiets op slot zet, bewonder ik de gepimpte Markt. Wat ziet het er gezellig uit en wat zijn er leuke nieuwe winkels gekomen. Feest op de Markt met een ijswinkel, een schmink- en feestwinkel en een cupcakewinkel op een rijtje. In de Waker zit een groep dames te breien, visserstruien geloof ik. Het is er in ieder geval erg gemoedelijk.

De onderneemster heeft geweldig leuke ideeën en ik krijg heel veel energie van haar. Samen broeden we op de plannetjes en ik heb zin om voor haar aan de slag te gaan. We hebben het over samenwerking met andere ondernemers en we inspireren elkaar. Een goed gesprek. En dan is het tijd om verder te gaan naar mijn volgende afspraak. Ik kijk buiten eens goed om me heen en kom tot de conclusie dat ik gewoon hou van de binnenstad van Maassluis. En dat komt niet alleen vanwege het lentegevoel of omdat ik nu een beetje springerig ben. Kijk gewoon eens naar de mooie en leuke dingen en geniet.

Corinne Hamoen