Deze week kwamen een aantal zaken samen bij Albert Heijn, ik stond daar geduldig te wachten in de rij bij mijn favoriete caissière. Ik stond wat te mijmeren over een tweetal zaken die deze week mijn pad kruisten.

Dat waren de reorganisatie perikelen die grote delen van het bedrijf bezig houden en een uitzending op de autoradio van Radio1 die ik donderdagavond rond half negen beluisterde.

Het eerste ging vooral over regelingen voor ouderen, want natuurlijk moet er worden afgeslankt. Regelingen bestaan echter niet meer doordat de bodem van de schatkist meer dan in zicht is. Als je dan op www.mijnabp.nl gaat kijken of je na een jaar of 38 al voldoende pensioen hebt opgebouwd om de zaak iets vroeger te verlaten kom je bedrogen uit. Had ik ooit het idee dat pensioenopbouw een lineaire functie was, zijn inmiddels mijn ogen geopend. Ik heb stellig de indruk dat je pas in het laatste jaar van je werkzame leven echt van opbouw kunt spreken. Nu zullen er ongetwijfeld financieel deskundigen rondlopen die mij kunnen vertellen hoe de vork echt in de steel zit maar mijn indruk is dat een vervroegd pensioen slechts mogelijk is als het adres van de voedselbank wordt meegeleverd.

Het tweede ging over een kookboek waarin mevrouw Welzijn ons recepten voorschotelde waarin je voor een gezin van vier personen een maaltijd kon berijden die maximaal 5 euro zou kosten. In vele gevallen kon het ook voor veel minder.
De voorbeelden die ze gaf zullen ongetwijfeld kloppen maar dan kun je de slogan “tijd is geld” wel vergeten. Nu was haar doelgroep de mensen met een bijstandsuitkering en die hebben blijkbaar tijd genoeg. Het bewuste winkelen, dat zij propageert, kost tijd en onderzoek want je moet doelgericht een supermarkt of weekmarkt bezoeken. Zomaar een supermarkt in wandelen met een mandje bungelend aan je arm is funest.

Deze twee zaken kwamen samen in de rij bij Albert Heijn. Daar was ik twee weken geleden getuige van de aftrap van een actie voor de voedselbanken in Maassluis en Vlaardingen want beide burgervaders, Karssen en Bruinsma, losten het startschot.
Deze actie geeft de Maassluizers de kans om via mooie kaarten, met plaatselijke taferelen, de lokale voedselbank te steunen. Ik neem regelmatig wat kaarten mee en ik hoop dat er ergens in december een ruilbeurs wordt georganiseerd om de serie compleet te krijgen.

Ik verbaasde mij echter over het gedrag van een keurig uitziende heer die de caissière toebeet dat hij niet meedeed aan de actie, want zo meldde hij: “ als Rutte zo doorgaat, dan moet ik straks zelf naar de voedselbank.” Je zou dan bijna denken dat deze actie er mogelijk voor zorgt dat hij straks naar de voedselbank kan gaan. Ik kon natuurlijk mijn mond niet houden en zei dat tegen de keurige meneer. Hij was niet te vermurwen en pakte verder zwijgend zijn boodschappen in.

Ik heb een paar extra kaarten gekocht, niet alleen om de actie te steunen maar ook omdat ik de afbeeldingen op de kaarten wel aardig vind. Een win win situatie!

Aad Solleveld

Aad Solleveld

Aad Solleveld

Columnist 2014-2016 | Gemeenteraadslid voor Maassluis Belang | Speaker bij Excelsior Maassluis | gastcolumnist 2018- 2022

1 Reactie

  1. 16 september 2013 at 23:06

    …bij mijn favoriete caissière 🙂