Column: Eenjarige single

Het is alweer een jaar geleden dat de grootste slaapkamer een onvermijdelijke  gedaanteverwisseling onderging. Van een tweepersoons- naar een eenpersoonsbezetting en met nieuwe kleuren, een andere indeling en minder volle kasten.

Sindsdien heb ik dus een kwart eeuw aan opgebouwde huishoudelijke gewoontes deels bij moeten stellen, wat soms verbazingwekkend makkelijk ging en soms tot frustrerend gezucht leidde. Bennie Neyman benadrukte vooral de positieve kanten van het single zijn:

Maar een vrijgezel die gaat pas slapen,
als ie alle sterren heeft gezien.
Als ie van zijn vrijheid heeft genoten,
als ie zegt: ’t was fijn, bedankt, tot ziens!
Een vrijgezel die gaat pas slapen,
als ie al z’n zinnen heeft geblust.
Pas wanneer de vogels weer gaan zingen,
gaat ie naar huis terug.

Ter nuancering hier dan maar een tiental punten die een eenjarige single na 25 jaar dubbelen zijn opgevallen:

-Het is fijn om zelf te bepalen wanneer je de was doet, het is jammer dat die zo verdomd veel tijd vergt met drie kinderen.

-Het is fijn om geen draaiende slaapverstorende partner naast je te hebben, het is jammer dat je er niet even warm tegen aan kunt kruipen.

-Het is fijn dat je (in afwezigheid van de kinderen) zelf kunt bepalen op welke zender je de televisie zet, het is jammer dat daar zelden iets interessants op te zien is.

-Het is fijn dat er geen gespannen sfeer meer hangt in huis, het is jammer dat je allerbeste klankbord is weggevallen.

-Het is fijn dat je ongehinderd urenlang op telefoon, Ipad of computer kunt bivakkeren, het is jammer dat je dat zelf eigenlijk zonde van je tijd vind.

-Het is fijn dat je klussen zoals het verven in en buiten het huis zonder commentaar uit kunt stellen, het is jammer dat straks ineens alles tegelijk moet gebeuren.

-Het is fijn om zelf te kunnen bepalen wanneer de kinderen naar bed gaan, het is jammer dat de oudsten gaan klagen dat ze zelf nooit zo laat naar bed mochten als hun jongste zusje.

-Het is fijn om net als in je auto mee te kunnen zingen met je favoriete muziek, het is jammer dat je zelf ook wel weet dat het geen zuivere koffie is.

-Het is fijn om nieuwe contacten op te doen via diverse media, het is jammer dat je vooralsnog te veel verstrengeld zit in dat oude contact.

-Het is fijn dat je helemaal alleen kunt zitten met je ochtendhumeur, het is jammer dat er in de helft van de gevallen drie erfgenamen zitten met dezelfde kwaal.

De balans is na een jaar vooralsnog redelijk in evenwicht maar zal nog wel een flinke tijd heen en weer blijven schommelen. Hoe lang nog? Uit meerdere (betrouwbare) bronnen heb ik vernomen dat ook het schommelen na 2 jaar tot het verleden behoort.
Dat zou fijn zijn. Zonder jammer.