Ze verontschuldigt zich. “Nog heel even, bijna uit”. Zodra ze afstand kan doen van haar iPad en wederom is uitgekomen met Patience, schenk ik thee voor haar in. Voor mijn, aan kaartspelletjes verslaafde, oma. Ze bridget ook, maar wel met echte kaarten en echte vriendinnen. Dat is haar favoriete tijdsbesteding ook al proberen vrijwilligers haar ervan te overtuigen dat het maken van bloemen van vouwpapier ook heel erg leuk is. Bridge wint het van origamiwerkjes die ze mij elke keer weer met een blik van schaamte laat zien. Bridge houdt haar geest wél jong.
“Vertel eens over vroeger, over Maassluis?” vraag ik. “Ik wil een stukje schrijven in verband met 400 jaar onafhankelijk Maassluis”. Mijn oma, geboren in De La Reystraat in 1918, denkt na. Maassluis, ja het was anders dan nu. Ik ging naar de Minister de Visserschool en bij mooi weer zwom ik in de haven. Dat kon toen nog. Toen mijn vader stopte op de radersleepboot Wodan en aan wal kwam, verhuisden we naar Oostvoorne.
Eind jaren 30 werd ik verliefd en ik verloofde me. De oorlog brak uit en mijn verloofde deed dienst op een onderzeeër bij de Engelse kust. Ik heb veel brieven geschreven maar of ze aankwamen? Toen ontmoette ik opa. Hij zat in het verzet en was ondergedoken bij vrienden van mijn ouders. Ik wist niet of mijn verloofde nog in leven was en trouwde met je opa. We hadden geen geld dus liet ik een trouwring van mijn verlovingsring maken. Mijn verloofde kwam echter springlevend getrouwd en wel terug. Zo ging dat.
Na in diverse plaatsen gewoond te hebben, verhuisden we in 1994 weer naar Maassluis, naar de Merellaan. Je opa genoot van het uitzicht op de Waterweg. Na zijn overlijden heb ik via het Internet contact gezocht met mijn eerste liefde die ook weer alleen was. Hij woont vandaag de dag op Wight, Engeland. Af en toe bellen we maar een ontmoeting zit er niet in. Ik heb er wel aan gedacht maar hij wil niet weg daar en ik niet uit Maassluis. Dus blijft het bij bellen.
Ik staar naar mijn lege notitie. Ik heb geen notities gemaakt omdat ik geboeid aan het luisteren was naar mijn oma. Mijn lieve oma met een passie voor kaartspelletjes. Nee, geen goed stukje tekst over Maassluis maar een stukje tekst over een onafhankelijke 95-jarige vrouw met een liefde vóór Maassluis. In 400 woorden.
4 Reacties
blij met haar verhaal!!
Dank je wel Ilse. Klopt, dat is mijn oma! Ik zal het aan haar doorgeven, vindt ze leuk!
Mooi verhaal!
Weer genoten van je stukje en van het verhaal van je Oma als zij de oudere dame was op het Feest van je zusje en Marco
heb ik haar ontmoet en vond het een mooie verzorgde Dame een om trots op te zijn.
Maar dat mag je ook op je zelf zijn.je stijl van schrijven is erg leuk.
Vriendelijke groetjes
Ilse Plugge