Samen met onze vrienden, die een zoon hebben in dezelfde leeftijd als onze dochter, hebben we Koningsdag uitgebreid gevierd.
Na het springkussen onveilig te hebben gemaakt en de dieren te hebben geaaid op de korfbalvelden, zijn we richting de binnenstad gelopen voor de rommelmarkt. Ook hier was genoeg gezelligheid en bedrijvigheid te vinden en onderweg spraken we hier en daar een bekende. Later sloten we de dag af met patat en appelmoes en zijn we de binnenstad nog even in gegaan voor een ijsje van Jeroen. We hebben enorm genoten van elkaar en van alles wat er weer werd georganiseerd dit jaar door veel enthousiaste vrijwilligers!
En jij? Heb jij Koningsdag uitgebreid gevierd? Misschien wel met familie de aubade gezongen of met vrienden een biertje op het terras gepakt? Koningsdag is voor mij echt zo’n dag die ik graag met familie of vrienden doorbreng. Later op de avond, nog nagenietend van de dag, kwam ineens het besef dat vast niet iedereen iemand heeft om samen Koningsdag mee te vieren en dat raakte me diep.
Veel mensen in Maassluis zijn eenzaam. Vorige week hadden we een ledenvergadering van de ChristenUnie en toen kwam dit onderwerp ook ter tafel. Eén van de leden bracht het ter sprake; voor Stichting Present is hij vrijwilliger en komt regelmatig bij mensen achter de voordeur waar meestal al een lange tijd niemand is geweest. Dat verbaast ons misschien, maar kijkend naar mijzelf, hoe vaak kom ik eigenlijk bij mijn buren binnen? En vaak genoeg weet ik het niet eens als van een buur een familielid overlijdt of als het slecht gaat op het werk.
Pas stond het onderwerp nog op de agenda in de commissievergadering van de gemeenteraad. De cijfers rondom eenzaamheid in Maassluis zijn hoger dan in de rest van de regio en daarbij komt ook nog dat het percentage eenzame burgers sinds 2008 is toegenomen. Dat maakt me wel verdrietig; je altijd alleen voelen, dat moet heel moeilijk zijn.
Er zijn veel mensen in Maassluis die niet bij anderen terecht kunnen. Al is het misschien alleen maar om je even af te kunnen reageren over de kleine irritaties in het leven. Waarschijnlijk hebben deze mensen ook geen vrienden om samen Koningsdag mee te vieren.
Er ligt een mooi plan om de eenzaamheid aan te pakken waar een hele probleemanalyse aan vooraf is gegaan. Hartstikke goed dat er over nagedacht wordt en er professioneel iets in gang wordt gezet, maar ligt de oplossing niet vooral bij onszelf? Als we nou allemaal onze directe buren vragen hoe het nou echt met ze gaat en ze uitnodigen voor een kopje koffie, is niemand meer alleen! Zullen we dat eens proberen? Ik hoop van harte dat volgend jaar iedereen Koningsdag samen met een bekende viert. Of ben ik dan te optimistisch?