#fatmom uhh #fitmom

Een paar keer in je leven kom je op het punt dat je gebeurtenissen van de afgelopen maanden eens onder de loep neemt en vaak volgt er dan een besluit met een aantal actiepunten. Bijvoorbeeld met oud en nieuw: als je terugkijkt naar je leefstijl van de afgelopen maanden en tot de conclusie komt dat je ongezond bezig bent geweest. Dat je het nieuwe jaar écht gaat stoppen met drinken, te veel eten en vloeken in het bijzijn van je kinderen.

Meestal komt er van die nieuwjaarsresoluties weinig terecht. Ik gok dan ook dat wanneer ik in de archieven duik naar columns van afgelopen december en januari ik een heus plan tegen ga komen om de overtollige kilo’s aan te pakken en me minder aan te trekken van wat mensen allemaal zeggen en denken.

Dat hele plan is zoals ik zie in de spiegel en voel aan hoe strak mijn maatje 40 broek nog steeds zit na een maaltijd slechts enkele centimeters van de grond is gekomen. Dit is niet alleen omdat het me ontbreekt aan doorzettingsvermogen of iets in die richting, maar simpelweg omdat ik het niet voor mezelf deed. Ik hou te weinig van mezelf en dat moet veranderen.

Het zou niet zo moeten zijn dat ik me rot voel als ik een berichtje voorbij zie komen van een #fitmom op facebook met de boodschap dat moeders die een jaar postbevalling nog steeds dik en uitgezakt zijn niet meer zijn dan luie lapzwanzen en het zou niet zo moeten zijn dat ik ik me vol stort op het verorberen van repen chocolade en zakken chips bij het zien van foto’s van superstrakke moedermensen (#fitmoms) op social media waardoor ik me meteen een extreme #fatmom voel.

Nu mijn jongste dochter 1 jaar is geworden was er voor mij zo’n moment aangebroken net als met oud en nieuw. Tijd voor zelfreflectie en resoluties. Ik ben niet happy met mezelf en het is tijd daar nu actief iets aan te doen want ik moet toegeven dat ik geen excuus meer kan gebruiken (behalve slaapgebrek, want dat is niet best voor je metabolisme!) om niet fitter te worden.

Al was het maar dat ik nu dan echt eens stop met chocolade eten wanneer ik een rotdag heb, ongesteld ben of moet janken bij een zielige film en al was het maar dat mijn armen niet nog een minuut of twee nodig hebben om te stoppen met nabewegen als ik allang stil sta en dat ik niet de afdruk van de knoop van mn broek een uur na het dragen van mijn te strakke stretchjeans nog  diep in mn buik gekerfd kan zien zitten.

Maar vooral; omdat ik het waard ben om me mooi en lekker te voelen, iets wat nu duidelijk niet zo is. Ik heb het 2x eerder gedaan, dat afvallen. Een keer 22 kilo en een keer 16 kilo. Het begin was steeds het allermoeilijkst, maar het resultaat was alles dan zo waard. Daarom ga ik het doen en ik weet dat ik het kan.

Maar deze keer doe ik het voor mezelf, niet uit angst dat mijn vriend me niet meer mooi vindt met mijb buikflap over mijn ietsje te strakke jeans of uit angst dat de moeders op het schoolplein iets van me vinden. Nee deze keer echt puur en alleen omdat ik nu een beetje lief moet gaan zijn voor mijn lijf en omdat ik het waard ben! Morgenochtend zodra ik wakker ben, stap ik op de fiets naar de sportschool en ga ik het gewoon doen. Ik beloof geen #fitmom, maar #fatmom ben ik binnenkort zeker niet meer!

Liesbeth Cordia

Liesbeth Cordia

Liesbeth Cordia | Zondagcolumnist (1x 4 weken) | Novi Knitwear | | Moeder van 4 dochters |

1 Reactie

  1. 22 mei 2017 at 10:44

    Maak van mijb ff mijn buikflap! Succes lieverd, je kan het zeker en je bent het zeker waard!