Column: Festival

Schreef ik vorige week in mijn column over de armoede van het onbeperkt. Het onbeperkt aanwezig zijn van muziek (Spotify), E-books (illegale downloads), films (Netflix) en nog zo wat voorbeelden. Na het schrijven van deze column dacht ik terug aan Parkpop, het gratis muziekfestival waar ik was geweest. En luisterend naar de radio kwam ik op nog een overdaad. De festivals.

Zo gauw in Nederland de temperaturen boven de 15 graden Celsius komen gaat het ‘Festivalseizoen’ van start. Dat begint in april en loopt door tot oktober. Popfestivals, jazzfestivals, dancefestivals, culturele festivals, cabaretfestivals, De Parade, cross-over festivals, elke week zijn er in deze periode meerdere festivals in Nederland. De fanatieke festivalganger ligt na oktober aan het zuurstof bij te komen tot na de winter wanneer er opnieuw een festivalseizoen begint met (waarschijnlijk) nóg meer festivals.

Elke dag worden er op de radio gratis kaartjes weggeven (waarschijnlijk om reclame te maken voor het desbetreffende festival, je moet nu eenmaal opvallen wil je mensen trekken in een overspannen markt).

Een andere observatie is dat de leeftijd van de deelnemers aan met name popfestivals drastisch is veranderd in de loop der jaren. Waren in mijn jonge jaren festivals (en dat waren er niet veel!) vooral voorbehouden aan jongeren (zeg maximaal 25-30 jaar oud), tegenwoordig zijn zeventigers geen abnormale verschijning op festivals als Pinkpop en Lowlands.

Waar mijn ouders (inmiddels rond de 80) nog opgegroeid zijn in een tijd dat popmuziek feitelijk nog in de kinderschoenen stond, zijn de jongeren die in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw opgroeide, nog altijd bezig met deze muziek. Het feit dat concerten van opa’s als The Rolling Stones en Paul McCartney nog steeds massaal bezocht worden zegt genoeg.

Hiermee is de aard en de sfeer van deze festivals veranderd, gedemocratiseerd zeg maar. Tegelijkertijd is er voor de jongeren van nu dus eigenlijk geen mogelijkheid meer om zich met popmuziek te onderscheiden van hun ouders en oudere generaties.

De muren tussen de generaties vallen ook hiermee steeds meer weg. Of dat een positieve of negatieve verandering is , daar ben ik nog niet uit. Mijn hoogtepunt in dit festivalseizoen was in ieder geval Frans Bauer die op Parkpop ‘Du hast’ van Rammstein vertolkte. Meer ‘camp’ dan goed erg leuk.