Column: Geen heimelijke omhelzing

Dit is mijn laatste column van 2016. Is dit dan het moment om terug te blikken op het (bijna) afgelopen jaar? Ja, natuurlijk is het dat. Want waar kun je dat beter doen, dan in een column…

Omdat ik een mens van uitersten ben, doe ik veel verschillende dingen. Zo bezoek ik met mijn nicht heel graag de concerten van de 3J’s, o.a. in het Nieuwe Luxor in Rotterdam, en ieder jaar gaan wij naar het Openlucht theater Caprera in Bloemendaal. Dat is een uitje waar wij altijd enorm naar uitkijken. We genieten enorm van “onze helden”, van hun stemmen, hun teksten en de geweldige sfeer die er altijd is tijdens hun optredens. We galmen mee, springen op van onze stoelen om mee te dansen en pinken regelmatig een traantje weg omdat we weer eens ontroerd raken van een stuk tekst.

Met dezelfde nicht geniet ik ook enorm van de boottochtjes die wij regelmatig maken op Zeesleper Elbe. Als je je érgens welkom voelt, dan is het wel op dit prachtige schip dat is gerenoveerd door heel veel hartstochtelijke vrijwilligers. Prachtige tochten hebben we gemaakt, o.a. naar de tweede Maasvlakte, de Rotterdamse havens, Dordrecht… al dan niet onder het genot van erwtensoep, de heerlijkste broodjes, buffetten, bbq’s, tompoezen van Holtkamp, noem het maar op. We genieten van het schip, de mensen om ons heen, prachtige verhalen van mensen die vroeger ook gevaren hebben, de wind door onze haren als we boven op de stuurhut van het uitzicht genieten en van de ontspannen sfeer die er hangt.

Ook ging ik dit jaar samen met vrienden naar The Flying Dutch. Van ’s middags tot ’s avonds luisteren naar de bekende Nederlandse DJ’s, en stilstaan is er dan niet bij. Je hoort de muziek en je benen gaan vanzelf bewegen. Een hele dag dansen, en genieten van de boem-klapmuziek, met als klapper de heftige hoosbui waardoor iedereen er binnen de kortste keren uitzag als smurfen door de blauwe regencapes die werden uitgedeeld. En dit houden wij uiteraard vol zonder vergrote pupillen.

Samen met een vriendin was ik in Amsterdam op een festival van Nederlandse zangers, waarvan je de helft niet kent, maar één en al gezelligheid met allemaal mensen die we niet kennen. We zingen vals mee, lopen de polonaise en hebben alleen maar lol.

Met diezelfde vriendin en haar man genoten wij (man en ik) van een heerlijke vakantie. Een vakantie waarin we eigenlijk niks doen. We liggen aan het zwembad, doen een beetje mee aan sommige activiteiten, zwemmen, lachen, zonnen, kletsen, eten, drinken en ’s avonds heerlijk dansen en gek doen.

Ook tijdens de Maassluise activiteiten heb ik dit jaar weer veel lol gehad. Ik doel dan bijvoorbeeld op de feestweek in de tent van MSV rond en op Koningsdag, het Meezingspektakel op de markt, de intocht van Sinterklaas, de Kerstmarkt en natuurlijk binnenkort weer het Kerstzingen op de markt. Ik hou van de gezelligheid, het tegenkomen van ontzettend veel bekenden en mét die bekenden gezellig kletsen of na het nuttigen van een paar drankjes, lekker slap ouwehoeren

Een van mijn persoonlijke hoogtepunten van 2016 was de terugkeer van mijn broer en zijn gezin, die na een buitenland-avontuur van een paar maanden weer voorgoed terugkeerden naar Maassluis. En nog steeds geniet ik ervan dat ie weer terug is, vooral toen ie van de week even kon komen helpen omdat de stortbak van onze wc niet snel genoeg volliep. Er moest een membraam vervangen worden, en als je een a-technische man hebt, is het heel fijn om je technische broer een beetje in de buurt te hebben. Dat we ten tijde van hun afwezigheid allemaal ziek waren van heimwee naar elkaar, is een onbelangrijke bijkomstigheid (knipoog).

En dan natuurlijk het schrijven van columns voor Maassluis.nu. Wat is dat enorm leuk. 25 september jl. verscheen mijn eerste en nu alweer nummer 7. Ik vind schrijven altijd al bijzonder leuk om te doen, en krijg vaak leuke reacties op de stukjes die ik op Facebook plaats. Maar toen ik door Jelle Ravestein gevraagd werd om elke twee weken een column te schrijven, moest ik daar toch even over nadenken. Uiteraard heb ik nog geen moment spijt gehad. En dat komt mede door leuke opmerkingen die ik vaak krijg, maar ook om de leuke reacties onder de columns. Eén iemand reageert steevast op elke column en had pas een enorm leuke reactie geplaatst, t.w.:

“ ”Verslaving of Niet”
(On-Topic)
Ondanks al jouw kwaaltjes,
neem het mij niet kwalijk.
Als ik jou tegenkom…,
jou omhels bemin’lijk!!”

Vandaag (zaterdag) heeft ie woord gehouden, heel spontaan, midden in de supermarkt in de Koningshoek; een heerlijke omhelzing op de groente-afdeling.

Het is nog niet de laatste dag van het jaar, maar beter dan op deze manier had ik 2016 bijna niet kunnen afsluiten. En het “riekt” niet naar overspel, want mijn man was er gewoon bij. Ik wil graag iedereen bedanken voor het lezen en de leuke reacties, en uiteraard wens ik jullie heel fijne Kerstdagen, een supergezellig Oud & Nieuw, en voor het nieuwe jaar alle goeds.