Als klein meisje lustte ik geen pannenkoeken. Niet dat ik dat deelde met vriendinnetjes van toen. Nee in elk vriendenboekje was mijn lievelingseten: pannenkoeken en mijn vieste eten: spruitjes. Dit was toen het meest populaire antwoord. Was altijd lastig op kinderfeestjes om zo’n pannenkoek vrolijk weg te krijgen. Spruitjes heb ik juist altijd lekker gevonden maar eet ik alleen bij mijn schoonouders omdat niemand ze bij ons thuis verdraagt. Sinds een paar jaar lust ik ook weer pannenkoeken in alle varianten. Smaak verandert.

 Nu is er al jaren ander populair lievelingseten.

 Ooit een delicatesse die enkel werd gegeten door culinaire waaghalzen. Inmiddels is het verworden tot de bitterbal van deze eeuw: sushi! Het Japanse gerecht bestaat 25 jaar in Nederland en is ongekend populair

Moet ik toch écht een keer proberen, dacht ik jaren geleden. Ik had het al een tijdje uitgesteld omdat ik niet warm wordt van rauwe vis. Maar nieuwsgierig geworden door alle verhalen, dan moet het toch echt goed zijn, ging ik met vriendin T. naar het populaire ‘Shabu Shabu’. Het feit dat we in een lange rij buiten moesten wachten overtuigde me dat we naar het walhalla gingen. Totdat ik uitgelegd kreeg hoe het systeem werkte, zoveel keer in zoveel rondes bestellen maar o wee als je het niet opeet. Dan krijg je namelijk een boete. Ik begrijp de gedachte erachter maar nee relaxed eten vond ik het niet. Vriendin T. was echter laaiend enthousiast, ze lust alles van de kaart, laat nooit iets staan en kon niet kiezen tussen de gerechtjes . Vooruit ze mocht ook voor mij kiezen, had toch geen idee, en zo at ik die avond 3 kilo rauwe zalm opgerold in kleffe rijst met zeewier. Nee, dat vond ik niet fijn en helemaal niet toen ik zag dat die kleine chipjes die wel goed smaakten ook hele kleine oogjes hadden.

Ondanks de gezelligheid van vriendin T. wilde ik deze avond qua culinair niveau snel vergeten. Mijn handtas die nog weken naar vis rook, ik wilde geen boete, deed me nog lang aan deze avond denken.

Afgelopen vrijdag kreeg sushi een tweede kans in mijn leven. Dit keer bij de A20 Polderpoort in Vlaardingen. Met twee enthousiaste sushi die-hards ging ik het avontuur “in de diepe zee” weer aan. Een klein stemmetje in mijn hoofd zei steeds:

Je moet een aantal keer iets proeven wil je weten of je het lust. Smaak verandert, denk aan die pannenkoeken

Voordat ik er erg in had stuurde ik een berichtje op de groepsapp “Ja, lekker Sushi” in plaats van “De Waker, lekkere steak!”

Ik geef toe, de sesambolletjes waren heerlijk en de pittige boontjes waren ook goed te doen. Maar met al die rauwe vis heb ik nog steeds niets ondanks dat het er zo gezellig en hip uitziet allemaal. Mijn maag was ook niet enthousiast merkte ik aan het protest na afloop. Een nacht kramp en het gevoel dat ik als een drenkeling liters zeewater naar binnen had gekregen. Zou het met mijn sterrenbeeld Vissen te maken hebben? Iets van géén kannibalisme voor mij. Moet ik het over een paar jaar weer een kans geven? Misschien kan ik beter vanaf vandaag gewoon eerlijk zijn.

Mijn naam is Martine van de Merwe en mijn vieste eten is: Sushi!

Martine Van de Merwe

Martine Van de Merwe

Interview specials | Columnist op donderdag 2014-2016 | 1x per maand | Copywriter & Tekstschrijver bij zininwoorden.nl |

4 Reacties

  1. Jacq
    27 maart 2014 at 19:37

    Een hele opluchting dat ik niet de enige ‘liever-geen-sushi’ ben. En nu durf ook ik het hardop te zeggen (y)

  2. Tamara
    27 maart 2014 at 13:44

    hihihi was zeker gezellig en kan zeggen dat het mijn favo wel is 🙂 maar zonder oogjes alsjeblieft hahaha

  3. Esther
    27 maart 2014 at 10:19

    Mooi verhaal weer! Was al met al een gezellige avond en Mart…… heel dapper van je!!

  4. Kim
    27 maart 2014 at 09:37

    Hihihi, leuk geschreven!! Ondanks dat je het smerig vond, hebben we wel veel gelachen!!:-))X