Column: Gelukszoekers

Als ik de koning was dan maakte ik mijn eigen wereld waarin iedereen gelukkig en gezond is en waar niemand ruzie maakt. Een wereld waarin onvoorwaardelijk respect is voor elkaar. Een wereld waar niemand hoeft te vluchten, waar niemand honger hoeft te hebben en waar iedereen een dak boven zijn hoofd heeft. Een wereld waarin iedereen zo af en toe een knuffel geeft aan een ander. Een wereld waarin iedereen mag zijn wie hij is.

Deze weken word ik keer op keer geraakt door de overvolle boten met vluchtelingen. Ik lees de meest hardvochtige reacties en sommige mensen lijken te juichen als er weer mensen zijn verdronken. Gelukszoekers worden ze genoemd, alsof het een scheldwoord is. Maar zijn we niet allemaal gelukszoekers? Ik wel, ik geef het eerlijk toe. Ik ben een gelukszoeker en heb het geluk dat ik in dit land geboren ben.

“Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen” volgens het prachtige liedje van The Scene. Tja.

Wat een hoop commentaar ook weer op de jaarlijkse lintjesregen. Het is nooit goed, mensen zouden het zelf weigeren en bekende Nederlanders krijgen sowieso veel kritiek te verwerken. De gedecoreerden worden door anderen voorgedragen. Als letterlijke opsteker voor het goede werk dat ze doen, voor wat ze voor anderen betekenen. Het is toch mooi dat mensen eens in het zonnetje gezet worden. Maar het is ‘not done’ om je hoofd boven het maaiveld uit te steken, zo lijkt het wel. Ik feliciteer iedereen die commandeur, ridder of wat dan ook is geworden.

Als ik de koning was dan zocht ik mee naar geluk voor iedereen. Als ik de koning was dan gaf ik iedereen die omkijkt naar een ander een lintje.