Column: Grosseto

Begin deze eeuw liep Kristel in Maasland op 30 april haar eerste 1000 ellenlange meters in wedstrijdverband en afgelopen donderdag was ze op de 3000 meter steeple chase deelneemster aan de Europese Junioren Kampioenschappen (EJK) in Grosseto. Het kan snel gaan.

Uiteraard is het moeilijk om objectief naar de prestaties van je eigen dochter te kijken, maar het voordeel boven een team- of jurysport is dat atletiek zo heerlijk meetbaar is en dat een afgetekende overwinning bij een regiocross voor C-junioren wijst op een bovengemiddeld talent voor hardlopen over (midden)lange afstanden. Kort na dat onverwachte eerste succes bleek ze ook in het landelijke crosscircuit haar vrouwtje te kunnen staan en won ze januari 2011 zelfs de prachtige heuvelcross bij klooster Rolduc in Kerkrade. Dat bleef niet onopgemerkt in de kleine atletiekwereld en de jaren erna mocht ze haar hardlooptalent verder ontwikkelen bij het ambitieuze Energie Running Team in Barendrecht.

Wat even een uitstapje leek naar een andere discipline bleek al snel haar specialisme te zijn: springen over balken waarvan er achter 1 als extra hindernis een diepe waterbak opdoemt. De steeple chase dus, eerst over 2000, later over 3000 meter. Vele atletiekbanen in Nederland en België werden aangedaan en successen en teleurstellingen volgden elkaar op. In 2015 werd ze weliswaar als zestienjarige Nederlands kampioen bij de senioren maar miste ze de limiet voor de EJK op nog geen halve seconde.

Dat laatste lukte haar wel begin mei in Ninove (B) waarmee ze het fel begeerde ticket bemachtigde voor Grosseto. Op zo’n moment is er niets mooier dan topsporter te zijn.
Het houdt tevens in dat je keuzes moet maken en bijvoorbeeld na je eindexamen een vakantie met je vriendinnen moet laten schieten omdat dat niet in het schema past.
Een week voor de vlucht naar het uiterste zuiden van Toscane kregen de 28 deelnemers op Papendal de oranje kleding in drievoud uitgereikt. De atletiekunie blijkt zo’n gulle sponsor te zijn onder voorwaarde dat men de hele week in het landtenue blijft rondlopen. Of er ook een nachtkledingvoorschrift is verspreid weet ik niet.
Maandag vlogen de atleten plus begeleiding naar Rome en kon het nagelbijten een aanvang nemen. Zowel bij de direct betrokkenen als de goede kennissen thuis.

Donderdag stonden meteen de series van de 3000 meter steeple op het programma. De dag ervoor was ik met de jongste 2 dochters neergestreken op een camping in de buurt zodat we reeds rond half vier het stadion in Grosseto konden binnenlopen. Ook op een dag met voornamelijk voorrondes was er sprake van een volle kleurrijke tribune met enthousiaste aanmoedigingen voor de deelnemende landgenoten. Ook als supporter leuk om mee te maken, laat staan voor de jonge atleten op het lonkende blauwe canvas.
19.25 uur stipt klinkt dan eindelijk het startschot en loopt je kleine meid tussen 17 andere snelle Europeanen háár afstand. Gekleed in fonkelend oranje en getooid met accuraat ingevlochten haren is haar doel een plek bij de eerste vijf voor directe plaatsing voor de finale. Ondanks de tropische omstandigheden gaat het hard en na drie rondes begint het te kraken bij de Maassluise. Uitgeput valt ze na 3000 meter neer en is ze een illusie armer. Geen finale overmorgen en een bittere teleurstelling overheerst. Ook dat is topsport.

Vandaag is dus de finale. We zullen weer getuige zijn en genieten van de strijd. Het zal Kristel alleen nog maar gemotiveerder maken voor haar volgende toernooi.
Wordt vervolgd!