Column: Haas

Maassluis mag zich graag afficheren als de eerste stad aan de Waterweg. Bij een stad verwacht je van alles maar niet wat me afgelopen dinsdag overkwam.

Na een bestuursvergadering in de bibliotheek liepen we naar buiten. Het liep tegen half elf en wat kwam daar over de Uiverlaan onze richting opgelopen? Een Haas. Uit de richting van de Westlandse weg en richting het station sprong het beest ongedwongen en rustig midden op de Uiverlaan alsof het zijn natuurlijke habitat was.

Nu ben ik wel wat gewend. Ik woon tegen Scheveningen aan en ik heb vaker, meestal tegen de schemer, vossen tramlijnen zien oversteken, parkjes zien doorkruisen of gewoon doodleuk zien oversteken op drukke straten maar een Haas!

Een konijn had ik kunnen plaatsen, tenslotte is er achter de bibliotheek en theater Koningshof een mooi groen plantsoen maar voor zover ik weet leven daar geen hazen. En het dichtstbijzijnde boerenland is toch echt wel een stuk verderop.

Die haas deed me trouwens aan een konijn van me denken dat ik vroeger als kind had. Dat konijn was een beetje een vreemde eend in de bijt, of moet ik zeggen haas in de bijt want dat konijn liep als een haas en had dezelfde oren.

Tegenwoordig beperkt het dierenleven bij mij thuis zich tot een poes en een kat (broer en zus). Ook een beetje vreemde wezens zo nu en dan maar toch heel anders dan een haas. Blijkt Maassluis toch minder stads dan het zich graag voordoet. Ik zal niet zeggen plattelands maar ik moest er wel even aan denken.