Column: Had dan even gebeld

column nr 32

Mij bekruipt het gevoel dat ik in een cirkel praat. Ik zoek druk naar een schaar om deze door te knippen en een stapje verder te komen, maar het lijkt erop dat de overheid patent heeft op onkunde. Onkunde in de vorm van doorverwijzen om uiteindelijk weer terecht te komen bij het punt vanwaar je bent doorverwezen. En ja, je raadt het al, ik werd weer doorverwezen.

Ik belde de betreffende instantie op met een voor mij belangrijke vraag. Ik ben iemand die eerst alles zelf probeert uit te zoeken, maar voor de situatie waar mijn vraag over ging kon ik binnen de normale wegen geen juist antwoord vinden. Na het welbekende welkomstbericht dat het gesprek €0,25 per minuut, plus de gebruikelijke belkosten bedraagt – want je belt immers met de overheid – krijg je het altijd heerlijke: ”Er zijn nog 4 wachtende voor u” gevolgd met het 21e pianoconcert van Mozart, waarvan ik degene die dit nummer heeft gespeeld op deze opname regelmatig heb moeten betrappen op bijzondere bitonale kwaliteiten.

Beelddenker

Mijn geduld werd beloond en ik kreeg iemand aan de lijn. Ik ben een beelddenker en gezien de toon van de dame aan de lijn, met een diepe zucht, zag ik een half onderuit gezakte en kauwgom kauwende tokkie in roze trainingspak voor me. Mevrouw zal ongetwijfeld mijn vraag gehoord hebben, maar ze verwees mij al direct door naar de online omgeving om daar mijn vraag maar te stellen. Ik trachtte nog een aantal keren aan te geven dat de informatie die ik vroeg voor mij nogal relevant waren, maar ze was onvermurwbaar.

Slechthorend

Ze vroeg nog wel even of ik slechthorend was, want ze had me toch al gezegd dat ik het via de online omgeving moest doen. Op mijn vraag hoe snel ik antwoord zou krijgen, daar het nogal spoed had, vertelde ze dat dit binnen 24 uur zou zijn. Ik vroeg of dit Nederlandse uren waren of wellicht van een andere planeet. Ik wachtte immers pas 27 dagen op het antwoord, welke ik dus al via de online omgeving heb getracht te achterhalen, vandaar dit telefonisch probeersel.

Ik bemerkte enige irritatie bij de dame en besloot haar maar te bedanken en het nogmaals via internet te proberen.

Kort en krachtig
En ja hoor, ik kreeg 2 antwoorden via internet. Het eerste antwoord was dat het klaarblijkelijk geen aardse uren waren, want op dag 29 kreeg ik antwoord. Het antwoord liet gelukkig niets aan duidelijkheid te wensen over, was kort, krachtig en overtuigend, maar helaas niet hetgeen ik had gehoopt. Ik zal het even citeren:

“Met betrekking tot uw vraag kunt u het beste telefonisch contact opnemen”.

Vervloeking
Zoals ik al vertelde, ik denk in beelden. Ziet u het ook, diegene achter dat bureau? Zwetend, puffend, uitgemergeld van het nadenken. Thuiskomend en niet kunnen slapen van complexiteit.

Een basis vervloeking kon ik helaas niet binnenhouden en ik pakte dan ook direct de telefoon. Na hetzelfde ritueel te hebben ondergaan als bij het vorige telefoontje, kreeg ik na het stellen van mijn vraag wederom te horen dat ik dit via de online omgeving maar moest stellen. Ik probeerde op een heel rustige manier uit te leggen dat ik dit al 2x had gedaan, ik na 29 dagen antwoord heb gekregen, waarin men mij vertelde dat ik hierover telefonisch contact moest opnemen. U raad het al, dat vond deze mevrouw raar. Op mijn vraag wat ik nu moest doen: “Heeft u de online omgeving al geprobeerd?”

Nobelprijs

Waarop ik hard begon te juichen. Ik ga de Nobelprijs winnen. Ik heb zojuist aangetoond dat domme vragen wel degelijk bestaan. Ik had immers pas een aantal maal geprobeerd duidelijk te maken dat het antwoord vanuit die online omgeving was dat ik moest bellen.

Dit was het punt dat ik me niet echt meer op een vriendelijke manier kon gedragen.

Onkundige overheid
Het getuigt in mijn ogen van onkunde, desinteresse, en minachting. Het toont aan dat overheidsinstanties geen weet hebben van de eigen regelgeving, hierdoor de welwillende burger van het kastje naar de muur sturen, en aangekomen bij de muur toch weer terugverwijzen naar het kastje. Het neemt elke vorm van vertrouwen weg in dit soort instanties. De burgerij wordt door deze instanties en ongeïnteresseerde medewerkers ervan niet serieus genomen. Bellen, mailen, formulieren invullen, het helpt niets, want je wordt altijd doorverwezen. Het begint er op te lijken dat deze mensen op maandagochtend om 9:00 starten met uit het raam kijken om te zien of het weekend er al aan komt.

Het antwoord heb ik inmiddels achterhaald, simpelweg door langs te gaan. Het antwoord bleek vrij eenvoudig gegeven te kunnen worden, en bleek niet tot de standaard te behoren, maar de vraag werd inderdaad wel vaker gesteld.

De vriendelijke dame in kwestie vroeg zich echter wel af, waarom ik langs kwam en niet even gewoon had gebeld …