Ook in Maassluis kom je ze tegen en het is best een opvallende groepering. Niet iedereen is het eens met hun overtuiging en dat leidt wel eens tot ruzietjes. Sommigen doen er schamper over en trappen hen op hun ziel. Dan kost het moeite om het fatsoen te houden. Ik bewonder – én verwonder mij over – het feit dat zij jaar in jaar uit weer die gang maken naar wat zijzelf hun tempel noemen.

Ze vallen op doordat ze ondanks alle dagelijks strubbelingen onverminderd hun geloof behouden. Vol overtuiging zingen zij hun liederen en dragen daarmee hun trouw uit. Zij hebben vaste rituelen en voeren deze dan ook steeds weer uit, waarbij een willekeurige beschouwer zich meewarig afvraagt wat deze mensen toch bezielt. Dat is begrijpelijk want niet iedereen heeft dezelfde passie en overtuiging.

Ze huldigen het principe dat ze de daad bij het woord voegen. Hun daden vinden ze zelfs belangrijker dan woorden. Zij dragen niet alleen op zondag hun boodschap uit. Ook doordeweeks trachten zij de mensen om zich heen te overtuigen van hun gelijk, hun boodschap. Zij doen dit al jaren onvermoeibaar. In hun kringen zijn vrouwen in de minderheid en deze worden met enig dédain bekeken. Mannen zijn in hun ogen superieur. Dat laatste vind ik niet van deze tijd en zet hun duidelijk buiten de hedendaagse werkelijkheid.

We zien hen regelmatig op zondag in groepen richting hun gebouw gaan. Ze zijn dan direct herkenbaar aan hun kleding. Soms is de weerstand van de omgeving zo groot dat het tot een woordenwisseling komt. Zij hebben in de ogen van anderen een kokervisie, een eigen beeld van de werkelijkheid en dulden feitelijk geen andere groepering naast zich. Dat is best benauwend. Toch worden zij niet in hun bestaan bedreigd, want in Nederland, in Maassluis staat tolerantie nog steeds hoog in het vaandel.

Dat laatste valt te prijzen. Maassluizers kijken immers ook niet neer op Katholieken en Protestanten. Je zult nooit horen of lezen dat een plaatsgenoot beweert “ik heb het wel gehad met al die geloven die aan mensen allerlei zaken opdringen”.

Ook het Leger des Heils, Jehovagetuigen en Islamieten worden geaccepteerd in onze stad. Daarom mag ook déze groep een plekje innemen, ongeacht of anderen het met hen eens zijn.

Er bestaat divers fotomateriaal van hun bijeenkomsten, zoals deze: Foto van bijeenkomst

Ik gun iedereen zijn heilige overtuiging.

 

 

 

Jelle Ravestein

Jelle Ravestein

Columnist | Schrijver | Dichter | Mensenslijper | Aan de andere kant | Business Consultant | Filosoof | Spindoctor | Ethicus | Moralist | Ironicus | Satiricus | Sarcast | Zoeker | Cynicus |Mens | Relativist | Aan(dekaak)steller | Vrijdenker | Optimistische realist
■ ■ ■ ■
■ Kritisch bij falende uitvoering van beleid
■ SCHERP AAN DE WIND ZEILER
■ subtiliteit & humor tegen benauwde kaders
■ Wereldburger in een stadje met dorpse denkbeelden.
■ Dichters, schrijvers, cartoonisten en columnisten corrigeren? U heeft nog veel te leren!
■ If you can not stand the heat: get out of the kitchen
■ Democratie is ook maar een woord
■ Elke les is er één.
■ Schrijven is een kunst, lezen des te meer.
■ Ik ben niet anders, ik kijk anders naar de dingen.
■ ■ ■ ■ ■

4 Reacties

  1. Aad Rieken
    6 juni 2017 at 08:19

    ”Leny Zwemt…….,
    In Mijn Vaarwater.
    Maar t’is Gemoed’lijk,
    Als Poes en Kater!”

  2. leny muchall
    5 juni 2017 at 22:17

    😊 zij zijn heel erg met elkaar begaan en wanneer nodig deppen zij bij elkaar een traan.
    Leuk hoor.

  3. ton
    5 juni 2017 at 09:49

    Ik dacht waarachtig dat het over voetbalsupporters ging…

  4. Aad Rieken
    5 juni 2017 at 08:38

    ”Net Als Pinkster-(soms te) Gemeen-te!”