Bijna iedereen heeft het filmpje wel gezien denk ik. Een jonge vrouw loopt door haar splinternieuwe en gratis verbouwde keuken en haar gezicht spreekt boekdelen. Ze kan haar teleurstelling niet verbergen en mompelt iets over stopcontacten die op de verkeerde plek zitten, een te klein werkblad en de vriezer waar nooit alles in gaat passen. De compleet opgeknapte woonkamer kan haar goedkeuring ook niet wegdragen. Ik kijk vol verbazing naar het filmpje.

Ik kijk vrij weinig televisie en al helemaal niet naar programma’s als ‘Help, mijn man is klusser’. Mijn aversie hiertegen heeft te maken met de slachtofferrol van de vrouwen die klagen dat hun man het kluswerk maar niet af maakt. De huizen die je ziet zijn te gruwelijk en je begrijpt niet dat mensen in zulke leefomstandigheden kunnen wonen. Maar dan begint het te knagen bij me. Wat zijn dat voor vrouwen? Waarom klagen ze en zetten hun man, gezin en situatie te kijk voor heel Nederland. Wat is dat voor ongeëmancipeerd slachtoffergedrag? Zeur niet en pak zelf een hamer en zaag en ga aan de slag.

Terwijl John Williams de fladpdrollerige echtgenoten overvalt op hun werk, heeft iedereen al een mening over ze. We zien wat de programmamaker ons wil laten zien en John is de knappe held. Hij zal de vrouwen redden, het huis redden en de mannen op hun nummer zetten. Dat irriteert me. Wat weten we nu echt van de mensen die we zien, wat is waar en wat is in scene gezet, waarom werken deze mensen mee?

De vrouw uit het filmpje, dat ondertussen de hele sociale media overgaat, krijgt van de reageerders de wind van voren. Haar ondankbaarheid, terwijl ze een compleet nieuw ingericht huis krijgt, wordt haar niet in dank afgenomen. Sommige reacties zijn behoorlijk grof en ongenuanceerd. Ze lijkt me inderdaad behoorlijk ondankbaar. Sommige mensen hebben het in zich, klagen en nooit tevreden zijn. Altijd de schuld buiten zichzelf zoeken en niet de bereidheid hebben om zelf te veranderen.

Of het nu allemaal echt is, of dat er enorm geknipt is in het filmpje weet ik niet. De programmamakers zullen in hun handen knijpen van alle aandacht die het programma krijgt. Volgende week hogere kijkcijfers misschien? Ergens heb ik het wel te doen met deze vrouw en haar man en kinderen. Kan ze nog over straat en gewoon boodschappen doen zonder commentaar? Zou ze spijt hebben dat ze meedeed? Of moest ze gewoon even wennen aan de nieuwe situatie? Met een zucht sluit in mijn laptop, ik ga koken in mijn eigen geweldige piepkleine keukentje.

 

 

Corinne Hamoen

Corinne Hamoen

Tekstschrijver | www.corinnehamoen.nl | www.roosenkris.nl |

voorheen:
Zondagcolumnist | wekelijks 2014 tm 08-2015] en [09-2015 tm 12-2015 1x per 2 weken ] | redacteur bij maassluis.nu

7 Reacties

  1. mirjam
    13 april 2015 at 15:52

    Haha geweldig stukje. Die vrouw was vast zo perplex dat ze averechts reageerde. Soort muisje andersom

    • corinne
      13 april 2015 at 16:31

      Wie weet Mirjam.

  2. 12 april 2015 at 17:07

    Bij wie de kleine keuken niet eert
    zitten de stopcontacten altijd verkeerd!

  3. Aad Rieken
    12 april 2015 at 10:39

    Het Werkblad Te Klein,
    Vindt Het ijskonijn.
    Stop (die) Contacten,
    Verscheur Contracten.
    Stop Haar In Vriezer,
    Wordt Huis Niet Viezer.

  4. Knierim-Visser
    12 april 2015 at 08:42

    De reactie van de vrouw vind ik, onvolwassen……tot tien tellen is een optie en dan zag het publieke leven van haar en haar gezin er nu beter uit.
    Corinne leuk stuk en geniet van je piepkleine keuken met volle teugen.grt Riet