Negentien mannen en één vrouw: de religieuze elite van Maassluis. Koos Karssen was de gastheer, voor het laatst, van zijn jaarlijkse herdersoverleg. Als Mark Rutte het ook zou doen, het uitnodigen van een groep dominees, pastores en imams in zijn werkkamer, kon herdersoverleg nog weleens gekozen worden tot woord van het jaar 2014. Maar of ik het hem zou aanraden weet ik niet.

Vertegenwoordigers van religieuze instellingen zijn, net als bijna iedereen in Maassluis, gek op aandacht van de burgemeester. Ik vraag me af of mijn collega’s van christelijke en islamitische huize ook in zo’n grote getale aanwezig zijn als ze worden uitgenodigd door Vluchtelingenwerk of Stichting Onder Eén Dak. Als dat niet zo is, is er iets mis. Naar de aard van de zaak zouden geestelijk inspirators vaker naar de daklozenopvang moeten gaan dan naar het gemeentehuis. Wie de heilige boeken goed leest, en ze wil navolgen, komt daar volgens mij niet onderuit.

De gespreksthema’s waren goed. Het ging over zaken als huiselijk geweld en armoede. Ik had echter de indruk dat niemand er echt iets van wist. Daar zit je dan, met twintig man (nou ja, bijna 20 man) te vergaderen over groepen mensen die zelf niet vertegenwoordigd zijn. Huiselijk geweld is vaak onzichtbaar, zeggen ze dan. Op deze manier blijft dat ook zo, dacht ik, terwijl ik het stadhuis verliet. De beste theorie was nog dat de huidige generatie dertigers en veertigers gewelddadiger is dan de generaties daarboven, en het huiselijk geweld daardoor toegenomen is. Oordeel zelf.

Eén van de moskeebestuurders had wèl een goed verhaal. Hij stelde dat de meeste armoede momenteel plaatsvindt bij mensen met een fulltime baan, een tophypotheek, en een salaris waarmee ze nèt te hoog zitten voor alle toeslagen en subsidies. Zij houden minder over dan iemand met een uitkering. Maar ook hier kwamen er geen slachtoffers of experts aan het woord. Wat wij, als oudsten en wijsten van onze gemeenschappen, ermee kunnen en moeten doen, bleef volslagen onduidelijk.

Tenslotte kwam de dialoog tussen moslims en christenen ter sprake. Een paar keer per jaar ontmoeten vertegenwoordigers van de kerken en de moskeeën elkaar in het stadhuis. De kring is echter klein. Hoe kunnen we dat oplossen, vroeg men zich af. Maar de vraag is volgens mij niet hoe we deze dialoog in een achterkamertje kunnen voortzetten; de vraag is hoe Maassluizers van verschillende tradities vruchtbaar kunnen samenleven. Dat vraagt om actie, niet om gesprek.

Misschien moeten we het volgend jaar dan ook anders doen. Laten we ons met dezelfde herdersclub verzamelen bij de voedselbank, een opvanghuis van Stoed en de zwaarste verpleegafdeling van Driemaashave. Daar gaan we gezamenlijk door de knieën om de voeten te wassen van hen die afhankelijk zijn van voedselpakketten, daklozenopvang en ouderenzorg. Dat is pas een ècht gebaar. Ik ben benieuwd of die 19 mannen er dan ook allemaal zijn.

 Martijn van Leerdam

Martijn van Leerdam

Martijn van Leerdam

Dinsdagcolumnist voor Maassluis.nu in 2013-2014 | Dominee bij PKN Maassluis Koningshof | @DsMartijn op twitter

2 Reacties

  1. 22 januari 2014 at 12:15

    Heel goed weergegeven dat er vaak over mensen wordt gesproken in plaats van met. Helemaal bij prangende aangelegenheden.
    Een goed woord: herdersoverleg. Of het ook een waar woord betreft?

  2. 20 januari 2014 at 17:22

    Ha Martijn,
    hoewel ik erg voor het gesprek ben (lees mijn vorige column) denk ik dat je gelijk hebt. Hier is behoefte aan actie en jezelf onderdompelen in de groepen waar het gesprek over gaat.