Column: Het boodschappenlijstje en de gebroeders de Block

Het is zeker niet mijn hobby. Sterker nog, ik heb er een bloedhekel aan. Het is dat het nodig is, maar liever deed ik het helemaal niet. Wat een gedoe is het elke keer weer en zeker met dit herfstige weer. Een noodzakelijk kwaad, dat is het. Ik ken mensen die het gewoon heel erg leuk vinden om te doen, maar ik niet.

Boodschappen doen. Het begint al thuis met het opstellen van een boodschappenlijstje. Vertwijfeld open ik de koelkast en de keukenkastjes en bedenk wat ik nodig heb. Alweer is de melk op en ik weet toch zeker dat ik nog een pot pindakaas had. Mijn vriend heeft daar een prachtig systeem voor dat ik toch maar eens over ga nemen.

Heeft u er wel eens bij stil gestaan hoe vaak u de boodschappen in uw handen heeft? Van het schap in het karretje, van het karretje op de band, van de band in je tas en van je tas in de kasten thuis. Je sjouwt je rot, zoekt je een ongeluk in de winkel en als klap op de vuurpijl moet je er nog voor betalen ook. Ik ril bij de gedachte wie het karretje vastgehouden hebben en wie die boodschappen allemaal in handen hadden. Nee het is zeker niet mijn hobby.

Vandaag ben ik bezig met de supermarkten in Maassluis. Ik heb namelijk een enorm gaaf plan en ik wil daar graag één van de supermarkten bij betrekken. Ik loop ze in mijn hoofd eens langs en besef dat we best veel supermarkten hebben in Maassluis.

Twee Lidl’s waar ik regelmatig kom omdat ze nou eenmaal zo goedkoop zijn. Een Jumbo, waar eerst de C1000 zat. Een mooie winkel is het geworden en zo af en toe haal ik daar ook boodschappen. Dan is er de Hoogvliet en alhoewel de prijzen daar laag zijn, doe ik er niet graag boodschappen. Ik krijg altijd een beetje last van claustrofobie daar. Alles staat zo dicht op elkaar en je kunt er je kont amper keren. Nou kan dat ook aan mijn derrière liggen natuurlijk.

Dan zijn er nog twee Albert Heijns. Of is het Albert Heijnen, of Alberts Heijn? Ik dwaal af. Wat mijn fantasie prikkelt, is het feit dat deze zaken gerund worden door de gebroeders de Block. Dat klinkt als de titel voor een avonturenboek. Ik ken de broers niet en zou ze graag leren kennen. Ze passen precies bij mijn plan en dat wil ik ze graag vertellen. Ik ga zitten voor een mail en staar even naar het beeldscherm. Hoe spreek ik ze aan? Beste broers? Lieve Ed en William? Of gewoon toch geachte heren de Block?

Eerst maar boodschappen doen en daarna ga ik mijn brief maken. Ik geef toe, ik heb last van TOG (taak ontwijkend gedrag). Gelukkig is het droog en terwijl ik met mijn meegebrachte plastic tasjes in mijn mandje de winkel in loop, voel ik vertwijfeld in mijn zakken. Het zal toch niet weer zo zijn? Ik zucht en zie in gedachten mijn zorgvuldig opgestelde boodschappenbriefje thuis op mijn kastje in de hal liggen. Boodschappen doen, het is niet mijn hobby.