Ik zit bij de kapper te wachten tot ik aan de beurt ben. Dat kan wel even duren want het is behoorlijk druk. Ik kijk naar de stapel tijdschriften op het tafeltje naast mij maar vind er niets tussen dat ik lezenswaardig acht dus er zit niets anders op dan te wachten. Om de tijd te doden ga ik op mijn telefoon op zoek naar informatie over de komende verkiezingen want wat ik moet gaan stemmen weet ik op dit moment nog niet!

Mijn gedachten dwalen af… Ik heb verwachtingen van bepaalde zaken.

Waarom vind ik het zo lastig als deze niet uitkomen? Ben ik eigenlijk wel zo flexibel als ik zelf denk? Waarom gedraag ik me soms als het braafste meisje van de klas?

Ik ben begonnen aan een nieuwe opleiding: coaching voor professionals. Heel interessant maar de tweede week liep ik al tegen mijn eigen tekortkoming aan. Hoe confronterend.

De opdracht was een presentatie over onszelf te houden van maximaal 5 minuten. Je mocht, best ouderwets, geen PowerPoint gebruiken. We kregen een vel papier formaat A1, daarop mochten we steekwoorden zetten. Tijdens de presentaties wilde niemand beginnen, als docent is dat altijd een wat lastig moment. Moet je iemand aanwijzen of niet?

Om onze docent die keuze te besparen begon ik. Keurig binnen de 5 minuten deed ik mijn verhaal, de feedback luidde: “het lijkt net of je over iemand anders praat.” Daar kon ik mezelf wel in vinden, vanaf het moment dat ik voor de groep ging staan, voelde ik mij de juf en niet meer Denise. De meeste van mijn medecursisten hadden een enorm emotioneel verhaal wat natuurlijk niet binnen de grenzen van de 5 minuten verteld kon worden. De docent vond dat prima. De rest van de dag liep het hele schema anders, geen enkele opdracht werd binnen de tijd afgerond en oh wat kan ik daar toch slecht tegen.

Nu, bijna een jaar na de gemeenteraadsverkiezingen, dacht ik wel gewend te zijn aan het politieke klimaat. Thema-avonden zijn er om informatie te krijgen, bij de commissievergaderingen mag je jouw politieke vragen stellen. Vaak start de thema-avond met een presentatie en dan lijkt het logisch dat de vragen daarover gaan maar niets is minder waar. Weer zo’n verwachting die vervolgens anders uitpakt.

Weer een confrontatie met mezelf. Waarom erger ik me eraan? Waarom ga ik als braafste meisje van de klas zitten wachten tot alle vragen gesteld zijn en de discussie kan beginnen?

Op een later moment zal ik dit nog eens voor mezelf analyseren. Voor nu zit mijn haar weer keurig in de krul, weet ik nog niet wat ik moet stemmen, maar ik ga morgen zeker stemmen, u toch ook?

Denise Solleveld

Denise Solleveld

Denise Solleveld | Fractieleider Maassluis Belang | Dinsdagcolumnist 2014-2018 | Docent / coach | www.redcoaching.nl

6 Reacties

  1. Ko Heijboer
    17 maart 2015 at 22:23

    Hoi Denise,

    Oriënteer je voor de Waterschapsverkiezingen eens op de Algemene Waterschapspartij. Daar staat zowel Maassluis als de burger in de spotlights. Echt een goede keuze voor MB en voor alle andere burgers die zich afvragen waarom en waarop ze moeten stemmen!

  2. Stefanie
    17 maart 2015 at 20:00

    Nou Kees, ze zal wel twijfelen, maar niet daarover! Als mijn oma geen voet tussen de deur krijgt lukt jou dat zeker niet!

  3. Kees Smits
    17 maart 2015 at 15:58

    Ga voor deze keer eens ChristenUnie stemmen Denise. dan kom je nooit bedrogen uit. Je weet wat je aan hen hebt en… ze buigen niet naar links en buigen niet naar rechts!

  4. Aad Rieken
    17 maart 2015 at 10:08

    Weet Je Wat Mijn Moeder Zei,
    (ik wist het wel)
    Sta Niet Als Eerste In De Rij.

  5. Aad Rieken
    17 maart 2015 at 09:50

    Net als wat mijn moeder zei;
    ik wist het wel,maar durfde mijn vinger niet op te steken.

  6. Aad Rieken
    17 maart 2015 at 09:32

    Het Braafste Meisje Van De Klas,
    Is Net Zo Groen Als Lentegras!