Column: Het echte (dr)ama in Maassluis

Er zijn problemen te over in Maassluis. Dat vinden de inwoners van onze mooi stad. De Kringloopwinkel moet verdwijnen uit zijn huidige buurt omdat deze detoneert. Dat er 32 garagebedrijfjes zitten in dezelfde buurt deert niet. Het is onduidelijk waarom dit onderscheid wordt gemaakt.

Het is te hopen dat de Kringloopwinkel die in een grote behoefte voorziet een fatsoenlijke nieuwe locatie binnen onze stadsgrenzen weet te vinden.

De gemeenteraad discussieert over hoogdravende onderwerpen als een toilet op de markt, een zwaaikom voor luxe schepen, een Brug in de P.C.Hooftlaan die men draaiend wil maken. Het is eindeloos lang wachten op een uitspraak voor een gedoogconstructie voor een borrel in De Vloot, parkeerproblemen bij de Vloot waar de politiek over discussieert zonder ene oplossing te bieden. Vervuild oppervlaktewater waar de gemeente laks is in het nakomen van de eigen belofte.

Er moet een half jaar worden gezocht naar een bedragje voor onderhoud van de kerktoren, hét beeldmerk van Maassluis en ondertussen wordt er wel jaar na jaar – veel meer –  geld in het Theater gestopt. Dat laatste moet ook, maar het beeld wordt zo wel erg scheef. We zwijgen nog maar over windmolens, een uitgestelde reconstructie van de Geerkade, enzovoort.

Het oogt allemaal erg moeizaam. Misschien is dit wel het resultaat van de door de bevolking gekozen coalitie die ten koste van alles in harmonie gezamenlijk wil beslissen zonder elkaars wethouder eens echt onder vuur te nemen. Een verlammende situatie die de daadkracht ondermijnt.

Het is dramatisch te noemen maar daar valt toch mee te leven. Het zijn luxe problemen, koffiekamer problematiek, zo niet achterkamertjespolitiek, oude jongens krentenbrood gedoe.

Serieuze problemen

Er zijn ook serieuze maatschappelijke problemen zoals werk voor 200 kansarme Marokkaanse jongeren die het zat zijn dat hun probleem niet serieus wordt genomen door de politiek. The Kaiser Chiefs zongen: “I predict a riot’. Wie voeling houdt met de maatschappij kan voorspellen, weet dat deze jongeren een keer hun stem gaan verheffen. En terecht.

En er zijn in Nederland mensen die het hoofd amper boven water kunnen houden … naar Nederlandse welvaartsnormen. Hoeveel mensen slapen er in Maassluis in kartonnen dozen, lopen bedelend over straat/ Worden van straat geplukt door de politie of Leger des Heils? Ik heb ze niet gezien.  (*)

(*) update 22:45 uur

Ik schrijf: “Ik zie ze niet”. Daarmee bedoel ik dat ze niet zichtbaar worden: je hoort of leest er niets over. Dat is wat anders als “ze zijn er niet”, zoals sommige lezers dachten dat het door mij is bedoeld.

Ama

Oud steunraadslid Dick Pasterkamp signaleert dat het echte drama zich afspeelt onttrokken aan het oog van de gemiddelde mens:  dan heb ik het over de ama.

De wat?!? Precies. Die reactie bevestigt het beeld of liever het ontbreken van het beeld!

Maassluis heeft zich vorig jaar als het braafste jongetje van de klas geprofileerd met de tijdelijk opvang van asielzoekers. Dat is begin dit jaar voortgezet met de opvang van statushouders in Het Klooster. Dat er nu ook  ama’s naar Maassluis komen, blijft volledig onder de radar.

De Alleenstaande Minderjarige Asielzoekers. Wat krijgt de bevolking daarvan mee in de berichtgeving? Niets. Wat doet de politiek daaraan?

Probeer je eens voor te stellen wat dat in het leven van pubers en half volwassenen betekent. Van huis en haard verdreven, geen familie of vrienden meer, in een kil land dat grotendeels wegkijkt en alleen maar voor het eigen belang opkomt.

Hoe kan je dan een toekomst tegemoet zien? Waar begin je, waar zoek je steun, wie wil jouw vriend(in) zijn? Iedereen kijkt je met de nek aan zodra je naar buiten komt. Achter je rug hoor je achterdochtig gefluister in een taal die je nog niet meester bent. En je zit in een renovatiewijk waar pal naast jouw tijdelijk behuizing de boel plat ligt.

Alsof je in een plat gebombardeerde wijk van Aleppo woont.

Ik geeft het je te doen. Dat is natuurlijk het echte, menselijke drama, maar daarover hoor je niemand en lees je niets. Dat houden we achter gesloten deuren. We doen net of het niet bestaat.

Onwillekeurig denk ik aan het beeld uit de Bijbelse gelijkenis over de Farizeeër die op de hoek van de straat omstandig hardop staat de bidden:

“God, ik dank U dat ik niet ben zoals de andere mensen, hebzuchtig, onrechtvaardig en overspelig, of zoals die tollenaar daar! Ik vast tweemaal per week en geef een tiende weg van al mijn inkomsten.” De tollenaar daarentegen, die op een afstand bleef staan, durfde zelfs zijn ogen niet naar de hemel op te slaan. Hij sloeg zich vol berouw op de borst en zei: “O God, genade voor een arme zondaar!”

Ik verzeker jullie dat de tollenaar gerechtvaardigd naar huis ging, en de ander niet. Want ieder die zich verheft zal vernederd worden, maar wie zich vernedert zal verheven worden.’

Zijn wij echt Farizeeërs die neerkijken op de asielzoekers en zichzelf superieur vinden?