Vrijdag is bij uitstek de dag om het avondeten in te slaan bij 1 van de afhaalgelegenheden in het Maassluise centrum.

De keus beperkt zich eigenlijk tot (Turkse) pizza’s, patat en Chinees en levert steevast vertrouwde vrolijke uitspraken op van de dochterliefjes.

‘We hebben vorige keer al Domino-pizza’s gehaald’.
‘Ik heb gisteren al patat gegeten’
‘Ik heb geen trek in Turkse pizza’s’
‘Je gaat toch geen Chinees halen, hé!’

Als beoogd leuke vader begin ik dan al enigszins spijt te krijgen van mijn voorstel, maar dat weegt niet op tegen de antipathie om zelf nog een maaltijd op tafel te gaan zetten.
Bijkomend voordeel van de tweespalt in de familie is dat ik mijn lichte voorkeur voor de Chinees zonder bezwaar kan doorzetten en alleen nog een keuze dien te maken uit een van de vegetarische gerechten op het afhaalmenu. Dankzij de drukte bij de enige open keuken aan de Noordvliet heb ik de gelegenheid om ergens in het midden van de grote witte lijst het kopje vegetarisch te vinden, waar zich liefst vier gerechten ophouden; voor iemand die moeilijk keuzes kan maken is het soms fijn om vegetariër te zijn.

Ter variatie op het meestal gekozen Foe Yong Hai bestel ik dit keer eens vegetarische chinese groenten, wat in de eigen taal bekend staat als Lo Hon Jai. Nog niet zo bekend als Babi pangang, Tjap Tjoy en Nasi Goreng maar alleen al vanwege de fraaie naam het uitproberen waard.

In de keuken staan 6 personen verwoed te koken en vliegen de sissende pannen, plastic bakjes en etenswaren ogenschijnlijk zonder enige ordening door de krappe ruimte heen. Schijn bedriegt echter want uiteindelijk belanden de gerechten geheel volgens de bestelling in witte draagzakjes die ofwel met de koerier dan wel met de wachtende meegaan. Hoe het systeem precies werkt is lastig te doorgronden voor de incidentele bezoeker maar het heeft er alle schijn van dat de luidruchtige dame in het midden er een centrale rol in speelt. Ze schreeuwt haar orders onophoudelijk in het rond zonder daarbij een specifiek iemand aan te kijken. Het maakt me nieuwsgierig. Wat zou ze tegen haar collega’s zeggen? Vermoedelijk zijn het veel vriendelijkere woorden dan ze op de argeloze buitenstaander overkomen want men laat zich het verbale geweld zonder boze blikken welgevallen.
Als klant hoor je echter het volgende:

‘hoe kunnen jullie nou zo stom zijn om het vlees te laten aanbranden?’
‘welke idioot heeft de nasi vergeten bij deze bestelling?’
‘kan iemand nou eindelijk eens een keer die kuttelefoon opnemen?’
‘als jullie zo traag blijven bakken hoeven jullie morgen niet meer terug te komen!’
‘wat zit je nou te doen man, ga vanavond maar lekker in een ander bed liggen, kluns!’

Volgens een klant die zich zichtbaar vermaakt om het tafereel, zal de laatste uitspraak sowieso niet geuit zijn omdat hij zich niet kan voorstellen dat haar burgerlijke staat (nog steeds) gehuwd kan zijn.
Hoe dan ook, ze brengt wel leven in de brouwerij en leidt tot een eindresultaat dat er mag  zijn, al werd daar thuis uiteraard weer heel verschillend over geoordeeld.
Als volgende keer op vrijdagavond weer de stemmen staken is mijn keus in ieder geval snel gemaakt.

Ron v/d Berg

Ron v/d Berg

Zaterdagcolumnist (per 2016: 1x per 2 weken | ICT Beheerder | AVW atleet en vader van 3 dochters. Zie ook www.ronb1965.nl.

6 Reacties

  1. Nel
    20 augustus 2016 at 14:47

    Ik heb een idee, ter afwisseling van het vrijdagavonddiner: de ene dochter schilt en kookt de aardappels, de andere haalt de boontjes af en kookt die vervolgens en de derde dochter ontfermt zich over de kippenpootjes. Niemand moppert over (de keus van) het eten en jij? Eet en geniet! Zeg maar dat het mijn idee is…..

  2. Aad Rieken
    20 augustus 2016 at 12:06

    ”Geen Bolle,Maar Boze!”

    Soms Zijn Die Bobo’s,
    Net Rare Chinezen.
    Toen Ze Om 4 Biertjes,
    Hem De Vlucht Wezen!

  3. Aad Rieken
    20 augustus 2016 at 10:50

    ”Sambal Bij,Lekkel!”

  4. Aad Rieken
    20 augustus 2016 at 08:42

    ‘Dit Is Of Is Dit Ook Chinees!”

    Chinezen Kunnen Kezen En,
    Hoe-Lang Is Een Chinees!!!