Wat moest ik vreselijk lachen om de oneliner ‘Het waren vier mooie dagen’ van onze hoofdredacteur op social media. Laten we hopen dat de rust wat duurzamer is in de Burgemeesterswijk en in de rest van Maassluis!

Afgelopen dinsdag
Terwijl de buren buiten nog driftig met elkaar discussiëren en bijkomen van dé-Wilders-in-hún-wijk, spoed ik mij na de laatste les naar de auto. Exact drie kwartier om mij na een lange dag te kunnen opfrissen en naar het stadhuis te begeven om de gemeenteraad kort toe te spreken over de onrust in de Burgemeesterswijk.

Buikpijn
De speech zit in mijn tas en ik ben er klaar voor … als je de buikpijn niet meetelt. Ineens begrijp ik mijn leerlingen erg goed. Ellendig, die toetsmomenten. Dit voelt er zeker als eentje, al zal ik er geen cijfer voor krijgen. De reden om het toch te doen, weegt zwaarder. Ik ga met hart en ziel voor elke leerling die bij me komt en ik weet dat er leerlingen zijn, die die kans nodig hebben en niet krijgen. Die kwetsbare groep verdient net zo goed aandacht om het beste uit zichzelf te halen. Ik wil dat schattige vierjarige kleutertje dat nu aan mijn broek hangt, niet over tien jaar ook boos over straat zien lopen. Daar doe ik het voor. Daar ga ik vol voor.

Ouders zijn verantwoordelijk om hun kind goed voorbereid de maatschappij in te sturen.

Lange termijnvisie, reflectievermogen, sociaal en zelf-inzicht, growth mindset zijn competenties die misschien geen garantie geven, maar zeker nuttig zijn. Het ontbreekt de desbetreffende jeugd aan al het bovenstaande, helaas.

Dit is het moment om mijn zorg voor het voetlicht te brengen. De zorg voor de ‘burgemeesterswijkjeugd’. Wat ik trouwens een vervelende benaming vind, want ik ken er een paar… en ik vínd ze geweldig. Er zitten een paar ontzettende goeieriken tussen.

Eentje ontmoette ik deze zomer, terwijl ik in het tuintje voor mijn lokaal bezig was. Hij hing een beetje tegen een lantaarnpaal te hangen, dus ik zei quasi-serieus: “Mooi is dat! Laat je het zware werk nou aan mij over?” Hij moest lachen, maar stond desalniettemin klaar om te helpen en ging aan de slag met het opbinden van de zonnebloemen. Komt die geweldige kerel de volgende dag met een blikje fris voor me aansjouwen! En passant kreeg ik tips over het opbinden van de tomatenplanten en stond hij me uit te lachen om dat gestuntel met stelen. Het was gezellig om elkaar te leren kennen. Een beter rolmodel voor de jeugd van 10, 11 jaar kun je je niet wensen. Toch wordt hij ook raar aangekeken want tja, Marokkaans.

Naar het stadhuis
Om half tien start de raadsvergadering en mag ik aantreden. Ik heb een verhaal over de rendementen van het huidige beleid en aanbevelingen voor nieuw beleid. Dat het in de Burgemeesterswijk mis liep de laatste weken is echt geen verrassing. Zelfs als er niet al jaren ruiten zouden zijn ingegooid, zou ik me nog steeds zorgen hebben gemaakt.

Met al die scherven zou ik bewoners van de Burgemeesterswijk aanraden terstond lottobiljetten aanschaffen. Zoveel geluk heb je zelden.

Pappen en nathouden
Het beleid in Maassluis heeft een brede focus, wat inhoudt dat een zo groot mogelijk publiek wordt bereikt en het accent op welzijn, vrijetijdsbesteding e.d. ligt. Het aanbod blijft daarmee ondiep, met her en der een speldenprikje.

De term pappen en nathouden kent u vast wel. Mensen moeten vooral te vriend worden gehouden, want als hulp aanvaard wordt, is dat vrijwillig. Met andere woorden; als ouders er een potje van maken, wat zijn weerslag heeft op hun kind, kan de school vaak vooral toekijken en hier en daar voorzichtig iets aanzwengelen.

Wij docenten zien al vroeg de kwetsbare kinderen, waar we samen ons hart voor vasthouden. En dan?

Smallere focus
Enfin, ik heb zo mijn visie op verbeteringen. Een smallere focus van de gemeente vooral. Meer aandacht voor preventie. Een manier vinden om dat bekende eindeloze gemodder kwijt te raken en steviger aan te kunnen pakken door de specialisten. Er mag meer druk worden uitgevoerd om deel te nemen en bij weigering mogen daar consequenties aan zitten. Het zal daarin even zoeken worden (blijven?) naar een goede balans.

Er zijn nationaal en internationaal prachtige voorbeelden te vinden van programma’s voor ‘dit type jeugdproblematiek’. Behalve literatuuronderzoek heb ik, in voorbereiding op mijn werk hier in Maassluis, een aantal initiatieven bezocht en met de initiatiefnemers gepraat. De mooiste programma’s vind ik de samenvoegingen of originele toepassingen van al bekende methoden.

Het zogenaamde ‘wrap around care’ bijvoorbeeld. Je omlijst de jongere als het ware en gaat op elk terrein aan de slag. Toekomstperspectief, onderwijsloopbaan, vrije tijdsbesteding, identiteitsvorming, systeemaanpak van het gezin: alles in één aanpak. De coach is altijd bereikbaar en fungeert als een soort buddy. Daar hou ik van: oprecht betrokken en er met je neus middenin duiken.

Hoop
Ik draag hier in Maassluis op mijn manier zoveel mogelijk mijn steentje bij. Mijn ‘zonnebloemen’ man en zijn buurtgenoten mogen altijd binnenlopen voor een advies, tip of zelfs een enkele les. Ik hoop dat ze dat weten.

Op naar minstens vier mooie decennia!

 

 

Cindy van der Houven

Cindy van der Houven

Cindy van der Houven | Pedagoog en docent | Woensdagcolumnist 1x 4 weken | Coachingbureau Cindy | Stichting Feniks |

3 Reacties

  1. B. Scheurwater
    29 september 2016 at 11:59

    Nu eens een dikke zoen VOOR de juf, en natuurlijk ook de 10 en de griffel

  2. Aad Rieken
    29 september 2016 at 10:30

    ”Een Tussen Deur/Doortje In De Schakel..,
    Met Jelle Vrijwillig Als Maassluis.nu Mirakel!

  3. Aad Rieken
    29 september 2016 at 10:00

    ”Na Het Waren Vier Mooie Dagen?
    Naar ”VIER” Furieade-Uit-Dagen!”

    Onze Cindy van der Houven……..,
    Schut Oplossing Uit Haar Mouwen.

    Dit Is Niet In Rijm Maar Dichtvorm…,
    Maar Heel Dicht-bij Waard en Norm!