Column: Hij komt

Op de dag van de landelijke intocht van Sinterklaas en zijn gevolg kan je als zaterdagcolumnist van Maassluis.nu uiteraard niet om deze unieke gebeurtenis heen.

Al is het tegelijkertijd een lastige opgave om over dit onderwerp nog een enigszins originele mening te ventileren. In alle nationale nieuwsmedia is er de afgelopen dagen uitgebreid bij stilgestaan waarbij de nadruk lag op de zwarte-pieten-discussie.
Uiteraard is dat laatste geen verrassing te noemen na soortgelijke ervaringen vorig jaar in Meppel, maar de felheid van de emoties die bij dit kinderfeest los komen lijkt elk jaar heftiger te worden.

Want hoe moet ik het anders interpreteren als in Maassluis van zaterdagmorgen 3.00 uur tot zondag 3.00 uur een noodverordening van kracht moet zijn om excessen te voorkomen?
Bovendien is de binnenstad aangewezen als veiligheidsrisicogebied zodat de bezoekers preventief kunnen worden gefouilleerd. Diezelfde bezoekers dienen zich ook allen door poortjes te begeven om in de buurt van de lieve Sint te komen. Het aantal opgetrommelde politieagenten komt overeen met die van een risicowedstrijd uit het doorgedraaide betaalde voetbal en zal zich deels vermommen als burger dan wel (zwarte) Piet.

De Nederlandse Volksunie (NVU) heeft zich officieel aangemeld voor een demonstratie vóór Zwarte Piet en zal gestationeerd worden op de Zuiddijk aan het einde van de Fenacoliuslaan. De tegenstanders van onze zwarte jeugdvriend hebben zich verenigd in de de actiegroep Kick Out Zwarte Piet en komen wellicht versplinterd naar de eerste stad aan de Waterweg.

Het klinkt allemaal als een stripverhaal of slapstick:
protesterende volwassen mensen bij een oeroud kinderfeest dat bol staat van kinderlijke fantasieën waarbij pieten door schoorstenen kruipen, paarden over daken lopen en 1 alwetende man honderden jaren oud is en alle geheimen van miljoenen kinderen in 1 boek heeft staan. Het geloof in die folklore blijkt dus echter vergelijkbare emoties op te roepen als het geloof in de bijbel.

En het moet gezegd dat ook ik me deze dagen ongewild (?) mee laat slepen in de nationale discussie. Zo hoorde ik afgelopen week Paul de Leeuw een fanatiek pleidooi houden tegen Zwarte Piet in de zin dat we respect moesten tonen voor de mening van een ander. Uitgesproken door iemand die de afgelopen jaren regelmatig heeft aangetoond in het geheel niet over dat respect voor andersdenkenden te beschikken.
Aan de andere kant vind ik de starheid om alle pieten zwart te willen houden ook niet passen bij het idee dat Sinterklaas een feest moet zijn voor alle kinderen. Geen kind zal er zich aan storen of Pieten nu geel, blauw, rood, paars of zwart geschminkt zijn, dus in het kader van een veranderende maatschappij lijkt het ontzwarten me een logische aanpassing. Wie stout is krijgt immers ook niet meer de roe en hoeft niet meer in de zak mee naar Spanje.
Al zijn er wel grenzen.
Een niet geschminkte witte Piet, die woensdag opdook in het Sinterklaasjournaal, is geen Piet!

Laten we hopen dat het vandaag een onvergetelijk kinderfeestje wordt in de stad en de opruiende teksten beperkt blijven tot beklagenswaardige randfiguren op de social media.