Agelopen augustus van dit jaar schreef onze welbekende Maassluise columnist een column “Hoe God verdwijnt uit Maassluis”.
Deze column gaf in mijn omgeving wel aanleiding tot gesprek: wanneer je met hart en ziel houdt van God dan doet het verdriet wanneer God tekort wordt gedaan, dat gevoel kan de column geven.
In het gesprek over de bedoeling van de column kwam vervolgens een tegengeluid: we kennen deze Maassluise columnist als een analyticus, lees de column vooral als een praktische weergave van de situatie in Maassluis.
In ieder geval gaf dit gesprek mij weer stof tot nadenken: Verdwijnt God uit Maassluis?
Vanaf de buitenkant gezien misschien, maar wie iets verder kijkt, ziet toch ook iets anders.
Er gaan kerken dicht, maar ondertussen gebeurt er iets wat jarenlang onmogelijk was: Christenen die vroeger vanuit kerkscheuringen van elkaar gescheiden werden vinden elkaar weer terug!
En om elkaar te vinden moet je in gesprek gaan en samen op zoek gaan naar de kern van het geloof waar het uiteindelijk allemaal om draait.
Ook ben ik diep dankbaar voor de voorgangers in Maassluis die de kernboodschap van het geloof iedere zondag weer vol passie verkondigen.
En ondanks dat de kerken nu behoorlijk leeg zijn kan dat morgen zo anders zijn…
Ik verbaas me namelijk nergens over als het om God gaat.
Het zou zomaar kunnen dat de voorzichtige plannen van sommige kerken om te starten met een Alpha Cursus 
opeens in een stroomversnelling belandt.
Dan waait er met windkracht 7 een opwekking door onze stad. De kerkklokken klingelen de mensen weer uit hun huizen.
Zoals een bekende Maassluise dominee zondag ook sprak:
“Stel je toch voor dat de Bijbel weer gaat spreken, dat ouderen weer dromen dromen en jongeren visioenen zien . Stel je toch voor dat God ook echt weer een plek krijgt in de harten van mensen, zoals het is bedoeld.”
Ik weet nog goed dat mijn kinderen vroeger niet door hadden dat wij één van de weinigen in de straat waren die op zondag naar de kerk gingen, daar kwamen ze pas later achter.
Maar wat ben ik toch dankbaar dat ik toch steeds de boodschap mag vertellen dat het in dit leven nooit gaat om je eigen prestaties, om je carrière, je bankrekening of wat dan ook.
Je bent geliefd zoals je bent.
(En voor de critici onder u met een hekel aan de kerk, mogelijk met pijn vanuit het verleden: dit spijt mij zeer! Ik hoop dat u het verschil kunt zien tussen wie God is en wat de kerkmensen ervan hebben gemaakt)
Komt God terug in Maassluis? Hij is er al, altijd! Misschien ontmoet je Hem vandaag niet in de storm. Maar wellicht later in de stilte.
Reageren? … Blader naar beneden plaats jouw reactie direct onder artikel [binnen 30 dagen na publicatiedatum]
⊗——het einde ——⊗
voorliggende column is tot nu toe gelezen door: 413 lezers
Ontdek meer van MAASSLUIS.NU
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
3 Reacties
Dat klopt. U heeft gelijk. Ook ik las de column van Jelle Ravestein!
Hallo Klarie. Ook ik las de reactie van Jelle Ravestein. Er doet zich een eigenaardig verschijnsel voor. Mensen die niet of niet meer in God geloven, menen God verantwoordelijk te stellen voor wat er in de wereld gebeurt. Dus: “Als God bestaat, waarom is er dan zoveel leed, oorlog en armoede en waarom doet God daar niets aan”? Dus enerzijds gelooft men niet dat God bestaat en anderzijds moet God er iets aan doen. Het mag dan zo zijn dat vele kerken (niet alle) leegstromen, in Afrika en Azie lopen ze vol en komen velen tot geloof. En waarom worden christenen wereldwijd door Moslims en Hindoes vervolgd en onderdrukt als het toch een uitstervend ras is? De ongelovigen zijn ook zeer gelovig: zij geloven in niets. En dat is ook een geloof!
U Bedoelt ‘lk las de column van Jelle Ravestein”?
Hij heeft namelijk niet gereageerd op de column van Klarie ….