Esther niet op haar vertrouwde plek van vrijdag, maar een invalbeurt op donderdag. Geen wonder dat ….

 

Dinsdagochtend, 10.00 uur. Het is stil in huis. De hond ligt in de zon en de poes zit bij mij op tafel de melk van de cappuccino te likken. De kindjes en man liggen nog heerlijk te slapen. Zoals altijd ben ik vroeg wakker. Heb op mijn gemak mijn nagels een zomers kleurtje gegeven. Dat zijn van die “denk momenten”. Ik overdenk de laatste paar weken.

De afgelopen weken waren zacht gezegd, chaotisch!

De garage is verkocht, moest natuurlijk leeg gehaald worden en dan pas merk je eigenlijk hoeveel zooi een mens bewaard. De boot moest het water in maar vorig jaar zomer de motor kapot gevaren wat “even” gemaakt moest worden. Mijn kindjes kregen van opa een nieuwe kamer wat eerst een zoektocht opleverde, gekoppeld aan een mini verhuizing. Mitch breekt tot overmaat van ramp zijn sleutelbeen en met mijn meisje heb ik nog even wat “dingetjes” te regelen. Oh ja, en Sander verkocht zijn motor aan een gigantische zeur die het nodig vind om er 5 bezoeken aan te spenderen om tot een besluit te komen. Dit alles binnen drie weken.

Maar het is vakantie! Kindjes blij, Sander blij, ik blij. Oei, totdat Sander dan een beetje vreemd kijkt als blijkt dat ik geen vakantie heb. Uuhh, oohh, vergeten te regelen … Een paar weken geleden had ik het er op mijn werk nog over dat we het over mijn vakantie moesten hebben … tja het bleef daarbij. Maar gelukkig kon ik op het laatste moment wat draaien en doen en had ik toch ook een mini vakantie van 5 dagen en nu weer drie dagen vrij. Drie dagen zon, waarschijnlijk drie dagen varen.

We zouden na de verkoop van de garage gelijk een nieuwe schuur gaan bouwen in de tuin. Onder andere voor de nieuwe motor. Dat “gelijk” is niet gelukt. Gelukkig. Want ik geniet van het niks doen.

Ondertussen komen kids en man druppelsgewijs hun bed uit. De kamer vult zich met stemmetjes. Stemmetjes die vertellen wat ze allemaal wel niet van plan zijn vandaag. Stemmetjes die zorgen dat ik al weken geen tijd heb om een fatsoenlijke column te schrijven. Stemmetjes die mij een gelukkig gevoel geven ….

Het is nu 11.00 uur en de rust heeft plaats gemaakt voor drukte. Mijn eigen huishouden van Jan Steen.

Esther Franken

Esther Franken

Esther Franken | Columnist februari 2016- juli 2022 | Copywriter | Persoonlijk Begeleider van Lichamelijk gehandicapten |

2 Reacties

  1. 21 juli 2016 at 10:25

    klinkt als mijn huis.

    groet,
    J. Steen

  2. Aad Rieken
    21 juli 2016 at 08:31

    ”(G)ASTRONOMISCH!”

    Geen Steen En Been Geklaag!