Een verrassend beeld trof mijn netvlies toen ik de vernieuwde site van de Historische Vereniging Maassluis woensdagmiddag opende. Zoals als gewoonlijk was ik een tikje ongeduldig en ik kon niet wachten tot 11 december half vier. Midden op de site zag ik een foto van Leen Stigter, oude Leen Stigter. Hij is ons denk ik een jaar of vier geleden ontvallen want zo gaat dat, ook met Maassluise iconen, ze gaan dood.
Ik heb als import Maassluizer het geluk gehad Leen redelijk goed te hebben gekend. Dat kwam door Mrs. S. Zij heeft een aantal jaren bij Leen op de markt gewerkt. Het contact is daarna altijd goed gebleven en Leen zat nooit om een praatje verlegen en kon smakelijk vertellen over Maassluis. Mrs. S en ik kwamen weleens bij Leen thuis voor een bakkie en ik denk daar met genoegen aan terug. Over Leen herinner ik mij de volgende anekdote.
Ooit stond ik benzine te tanken en de wagen van Leen zat blijkbaar ook verlegen om een druppel benzine waardoor wij samen bij de kassa stonden. Ik kocht er een pakje zware shag bij en Leen vroeg zeer belangstellend “wat kost dat nou zo pakje shag?” ik ben het exacte bedrag vergeten maar Leen vond dat erg veel. “Weet je wat dat in 1925 kostte”, vroeg hij. Ik wist dat niet maar Leen vertelde dat dit twintig cent was. Daar was ik natuurlijk van onder de indruk maar ik vroeg hem toch of hij in die tijd twintig cent had. “Nee, zei Leen dat had ik niet” We waren het vervolgens snel eens dat de tabak in die tijd dan ook duur was.
Geschiedenis het is een mooi onderdeel van het leven en heeft al jaren mijn belangstelling, speciaal die van Maassluis. Ik heb het boek van Meester Blom verslonden, figuurlijk dan toch. De boeken van Maarten ’t Hart staan allemaal in de virtuele boekenkast en de meeste exemplaren zijn gesigneerd. Ook bewaar ik een aantal e-mails die ik van Maarten heb ontvangen en de beelden die ik daardoor van Maassluis heb zijn mede hierdoor gevormd. Het beeld van Meester Blom zo objectief mogelijk. Het beeld van Maarten gekleurd maar toch zeer informatief getuige een tweede anekdote waarbij er een raakvlak ontstaat met een nieuw project van de HVM. Alle jaargangen van “De Schakel” de Maassluise Courant worden gedigitaliseerd en zo ontsloten voor de wereld. Ik kan bijna niet wachten!
In 1986 schreef ’t Hart de Jacobsladder. In de Schakel verscheen een stukje als recensie hierover.
De schrijver vond het schandalig dat Maarten dit boek had geschreven en daar mensen met naam en toenaam noemde en beschadigde. Ik sprak met mijn schoonmoeder over dit verhaal en de personages. Zij herkende hier niets in. Vervolgens schreef ik daar in de Schakel iets over en ik kan mij nog een bijzin uit dat stuk herinneren. Ik schreef dat ik als ‘echte minima’ nog geen ruimte had gevonden om het boek aan te schaffen. Wat schetste mijn verbazing toen ’s avonds de telefoon rinkelde in huize S. en ik Lenie, de zus van Maarten ’t Hart, aan de lijn kreeg. Ik mocht haar exemplaar wel lenen als ik geen geld had om het te kopen. Heel lief van haar natuurlijk maar dat was niet nodig.
Zo gaat dat met Sluizers, ze mopperen weleens maar zijn ook niet te beroerd om een helpende hand uit te steken.
Aad Solleveld
1 Reactie
Gesigneerd in een virtuele boekenkast Aad???