Afgelopen zondag keek ik vol bewondering, vanuit mijn raam, naar de helden van de Ruitenburghalve die hun kilometers aflegden. De een nog monter en met ferme tred, de ander zwoegend en zwetend. Vorig jaar liepen ze in de barre kou en sneeuw. Ik zie ze lopen en het gaat weer kriebelen.

Ik loop naar de kast en graaf mijn hardloopschoenen uit de stapel schoenen en laarzen. Ik sla het stof eraf en zucht eens diep. Ik ga het weer proberen, maar ik moet weer van voor af aan beginnen. Ik pak de lessen van Evy er weer bij en heel eigenwijs begin ik gewoon met les 10.

Het is koud en redelijk warm aangekleed ga ik op pad. Ik begin langs de Weverskade waar de knotwilgen als supporters langs het water staan. Heel standvastig knikken ze me toe terwijl Evy fier op me is en me aanmoedigt. Ik geniet van de kou en de rust om me heen. Het valt niet mee maar ik loop weer.

Na een jaar dat beheerst werd door gezondheidsproblemen en ander leed is mijn conditie echt die van een dood paard. Bar slecht dus. Twee jaar geleden begon ik voorzichtig met hardlopen. Keek altijd wat meewarig naar die zwoegers die met de blik op oneindig hun meters maakten. Maar toen ik zelf ging lopen, gebeurde er iets bijzonders. Ik hoorde er bij, hardlopers groeten elkaar, of je nu marathons loopt of zoals ik een paar kilometers. Net als motorrijders elkaar groeten zo doen hardlopers dat ook.  Een hallo, een knikje, een bemoedigende glimlach. Alhoewel er ook renners zijn die met het snot voor de ogen in hun eigen wereld leven. Ik vergeef het ze.

“Komaan, je bent er bijna. Volhouden nu. Ik ben fier op u!” Evy is altijd aardig en positief en dat vind ik zo fijn.

Ik neem een besluit. Ik wil weer de ladiesrun lopen in april. Ik denk er zelfs over om me toch weer aan te melden bij AV Waterweg voor een loopgroep. Mijn les zit erop, het viel niet mee maar ik heb het maar mooi weer gedaan. De Ruitenburghalve is te hoog gegrepen maar 5 kilometer moet toch gaan lukken.

Dus ziet u me langslopen? Knik even, lach me vriendelijk toe of moedig me even aan. Ik glimlach en groet altijd heel vriendelijk terug. En mijn loopschoenen? Ze staan vooraan in de kast en Evy is voor de komende tijd mijn beste Vlaamse vriendin!

 Corinne Hamoen

Corinne Hamoen

Corinne Hamoen

Tekstschrijver | www.corinnehamoen.nl | www.roosenkris.nl |

voorheen:
Zondagcolumnist | wekelijks 2014 tm 08-2015] en [09-2015 tm 12-2015 1x per 2 weken ] | redacteur bij maassluis.nu

2 Reacties

  1. 26 januari 2014 at 23:59

    lijkt me runtastic

  2. 26 januari 2014 at 11:56

    Leuk, hardlopen met Evy! Toevallig ben ik zelf ook gestart, met les 1 dan. Succes!