Begin deze maand konden we leren van een echte ex-inbreker hoe hij zijn werk deed. Verbazend eenvoudig komt hij je huis binnen en daar ligt alles voor het oprapen. We hebben het dan ook prachtig uitgestald en laten, gastvrij als we zijn, ook vaak nog een raam open. Het inbrekersgilde is actief, creatief en nietsontziend. Zelfs de voedselbank moest er deze week aan geloven.
De politie heeft het zwaar te verduren de laatste tijd en komt met een tegenoffensief. Er lijken twee kampen te zijn. De tegenstanders leven zich uit in hun reacties op de dood van Mitch, na de hardhandige arrestatie door een aantal politieagenten. Alsof iedereen er daadwerkelijk bij was en het verhaal van binnen en buiten kent. De voorstanders delen massaal de foto’s van de agent die door een arrestant met een mes gestoken is. De brief op Facebook met emotionele voorbeelden van wat agenten zoal tegenkomen in hun werk wordt met gemengde reacties beantwoord.
In gedachten zie ik de ouderwetse slapstick films waarin agenten met gebalde vuisten het boevengespuis achterna rennen. Het bibberige, net iets te snel bewegende beeld en een tokkelende piano als achtergrondmuziek maken het geheel tot een komisch schouwspel. In het echte leven is dat anders, ruwer, harder en agenten doen het eigenlijk nooit goed in de ogen van de burgers.
Ikzelf heb ontzag voor oom agent en houd me meestal keurig aan de regels. Ik vergeet nooit die ene keer dat ik staande gehouden werd door een motoragent, midden op de Coolsingel in Rotterdam. Mijn hartslag liep behoorlijk op en zenuwachtig vroeg ik me af welke overtreding ik begaan had. Toch die voetganger bij het zebrapad over het hoofd gezien? Een rood verkeerslicht gemist? “Ik heb geconstateerd dat u aan het telefoneren was in de auto en daarvoor krijgt u een bekeuring”, zei de agent terwijl hij met zijn helm nog op door mijn autoraampje naar binnen keek.
Verbouwereerd stotterde ik dat ik nooit bel in de auto. Mijn telefoon zat nota bene nog in mijn tas die achter me op de grond stond. Ik wees ernaar. De agent begon te twijfelen en probeerde nog: “Ik heb geconstateerd dat u met een telefoon aan uw oor zat.” Terwijl ik bijna in huilen uitbarstte over zoveel onrecht ontdooide de agent. “Nou, voor deze keer zie ik het door de vingers”, sprak hij iets vriendelijker. Hij stapte op zijn motor en reed weg, mij in verbijstering achterlatend.
“Ik bel echt nooit in de auto, daar ben ik op tegen”, zei ik nog terwijl ik zoals zo vaak even aan mijn oorbel frunnikte en wegreed.
Een verhaal heeft altijd meerdere kanten en zoals ik altijd roep, is het goed om eerst eens rustig te kijken en te luisteren voordat je een oordeel of mening geeft. Overigens ben ik erg benieuwd naar het verhaal van de bandiet die de voedselbank beroofde. Dacht hij dat het een echte bank was? Of had hij honger? Wat valt er nou helemaal te stelen bij een voedselbank? Mooi werk van de politie dat ze, met behulp van een hond, de schavuit snel in de kladden hebben gevat.
p.s. De komende weken geen column van mijn hand. Voor de inbrekers: Als je even belt wanneer je lang komt dan zet ik de koffie klaar. Wij zijn namelijk gewoon thuis.
Houd u svp aan Onze omgangsvormen
Alle reacties worden vooraf gemodereerd. Degene zonder 'voornaam + achternaam' worden geweigerd.
7 Reacties
Zonde van dit land.
Zoals de straffen die volgen op een misdaad, zijn de columns of berichten vaak te soft, het is altijd met een mooie pen beschreven we willen er zelfs soms een vleugje humor in brengen om zelf niet te negatief over te komen, mijn humor omtrent het dieven gilde of wel de misdadigers is totaal verdwenen, we praten alleen maar achteraf, dan is vaak de pijn al iets gezakt en is ons moed ingesproken door velen, stel je komt thuis en de dader loopt vrij rond in je huis, je gaat de woning in en pakt een knuppel, je loopt samen in de woonkamer en hij opent alle lades en stopt van alles in zijn zak, hij luistert totaal niet naar wat je zegt, hij gaat gewoon door… Wat doe je dan..? een scenario wat nooit zal voorkomen, maar ik zou al het licht uit zijn ogen slaan., wat ik er mee wil zeggen is dat we te soft zijn in deze maatschappij, misdadigers krijgen zelfs nog geld toegestopt als de aanhouding iets niet geheel volgens protocol is gegaan, sterker nog de agent in kwestie moet de cel in, zijn dit incidenten?? misschien die celstraf wel, maar het wel het licht wat over Nederland gaat schijnen, misdaad loont, kijk alleen maar naar DenHaag, de politici lopen er voor weg, durven geen verantwoording te nemen omdat ze bang zijn zieltjes te verliezen.
Ik word inmiddels misselijk van al die bureaucratie die in Gemeentes plaats vind, het iets systeem dat totaal faalt, moeten we dan naar een politiestaat? Als het niet anders is graag, ik wil dat de boosdoeners gestraft worden ter plekke, met de knuppel, of en die keuze is ze vrij een hele zware celstraf, want diezelfde dieven die in de voedselbank worden gepakt lopen binnenkort (wellicht morgen al) weer vrij en komen dan bij je binnen als je even niet thuis bent.
Zonde van dit land.
Er gloort hoop Kees. Lees de ‘minder softe’ maandagcolumn van morgenochtend 🙂
Ik ben per definitie tegen geweld Kees. Ik weet (helaas) uit ervaring dat je er niets mee opschiet en dat het niets oplost.
Corinne, welke ervaring is dat dan? Hier in Nederland zijn sinds twee eeuwen geleden geen zware straffen meer opgelegd, moet je in Spanje is wat uitvreten, of in Venezuela, Saudi Arabie of Iran/irak …. daar kijk je wel uit om zo provocerend rond te lopen.
Onzin om te beamen dat geweld niet werkt, als een misdadiger zelf ook geweld gebruikt dan mag dat zeker ook tegen hem gebruikt worden en dan het drievoudige, niks dat softe meer, aanpakken, ze moeten afblijven van andermans spullen, wie niet horen wilt moet maar voelen en dat mag met heel veel pijn van mij part.
recidivisten elke keer de straf verdubbelen.. zodat ze op een gegeven moment geen tijd meer hebben om in de maatschappij rond te lopen, niks geen luxe in gevangenissen, water en brood gaat mij te ver, maar wat beleg erbij is prima, verder niets..
Het is vrij simpel… niets dat moeilijke gedoe..
Nou Aad ..ik denk dat alleen de oudere Sluizer weet waar je het over hebt…het agentenkorps van Maassluis uit vervlogen tijden…☺
Mooi verhaal Corinne..niet meer aan je oorbel zitten dus…
Inderdaad Huib, ik werd me erna pas bewust van hoe vaak ik aan mijn oorbel zit te frunniken. 😉
Zij Staken Hun Nek Uit,
van Rij en van Vliet.
De Een Wat Langer,
Het Maakte Je Banger,
Op Speelplaats-gebied.
Geen Balletje Breed,
Tot Groot Verdriet,
Omdat hij Wreed,
De Bal Doorsneed,
”Balletje van Vliet”